ابن خشکنانجه احمد بن علی بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابن خُشْكَنَانْجه احمد بن علی بغدادی (
قرن ۴ق)
کاتب،
ادیب و
شاعر برجسته‌ای در قرن چهارم هجری قمری بود.
ابن خشکنانجه ندیم وزیران و شاعری برای
عضدالدوله دیلمی و
شرف‌الدوله دیلمی بود و به
مذهب شیعه گرایش داشت. تاریخ درگذشت وی به درستی مشخص نیست، اما برخی منابع متأخر آن را سال
۳۷۰ هجری قمری ذکر کرده‌اند.
ابوالحسن (ابوالحسین) احمد بن
علی بن وصیف
بغدادی معروف به
ابن خشکنانجه، کاتبی ادیب و شاعری زبان آور بود
و در مجالس مناظره شرکت می‌جست و به مسائل مطروحه پاسخ می‌داد.
ابن خشکنانجه در روزگار وزیر
حسن بن محمد مهلبی (
۲۹۱-
۳۵۲ق) ندیم برخی از وزیران بود و آنها را در قالب اشعاری می‌شود. او همچنین روزگار عضدالدوله دیلمی (
۳۲۴-
۳۷۲ق) را درک کرد و برای او اشعاری سرود و تا دوره شرف الدوله دیلمی (
۳۴۰-۳۷۰ق) زنده بود.
وزیر
نصیرالدین ابن بقیه (
۳۱۴-
۳۶۷ق) نیز او را ندیم خاص خود قرار داده بود. او دارای عمری طولانی بود و از نظر عقیده، به مذهب شیعه گرایش داشت.
ابوالحسن افزون بر برخی اشعار، آثاری نیز دارد که عبارت‌اند از:
- النثرالموصول به نظم
- الفوائد
- صناعه البلاغه.
گفتنی است
الندیم این کتاب‌ها را به پدرش نیز نسبت داده است؛
ولی روشن نیست که اشتباهی رخ داده و یا اینکه نام آثار پدر و پسر شبیه بوده است.
تاریخ درگذشت ابوالحسن نیز در دست نیست. برخی منابع متاخر، آن را در سال ۳۷۰ هجری آورده‌اند
که گویا برگرفته از سخن الندیم است که از وفات او در
بغداد خبر داده است.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد
بغدادی»، ج۲، ص۸۱.
