ابن برقی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله محمد بن عبدالله زهری (م
۲۴۹ق)، معروف به ابن برقی، از محدثان و دانشمندان
مالکی مذهب قرن سوم هجری قمری بود.
ابوعبدالله محمد
بن عبدالله
بن عبدالرحیم زهری مصری برقی، معروف به ابن برقی، اهل
مصر و از موالی
بنی زهره بود.
به جهت اینکه همراه برادرانش برای
تجارت به
برقه، ناحیه‌ای وسیع بین
اسکندریه و
آفریقا در رفت و آمد بود، به برقی شهرت یافت.
قاضی عیاض وی را از دانشمندان مالکی دانسته و می‌نویسد: برقی حدیث را از بزرگانی چون
عبدالله بن عبدالحکم،
اشهب،
عبیدالله بن صالح و
نعیم بن حمّاد فرا گرفت. او از خاندانی دانشمند در مصر بود و خود محدثی صاحب نام و فهیم به‌شمار می‌آمد.
رجال‌شناسان اهل‌سنت بر وثاقت وی تاکید کرده‌اند.
برقی افزون بر حدیث، به رجال حدیث نیز آگاهی کامل داشت و آن را از استاد مشهور این فن،
یحیی بن معین آموخت.
از برقی کسانی چون
ابوحاتم رازی،
ابن وضاح و
قاسم بن اصبغ حدیث شنیده و روایت کرده‌اند.
وی در نهایت به سال ۲۴۹ق درگذشت.
آثار بر جای مانده از وی عبارت‌اند از: الضعفاء اخلاق النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)
همچنین کتابی در تاریخ کتابی در طبقات کتابی در رجال موطا و غرائب آن و تالیفی در مختصر ابن عبدالحکم دارد که اختلاف فقهای بلاد را به آن افزوده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۰۱-۷۰۲، برگرفته از مقاله «محمد زهری».
