ابن الهندی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن سعید همدانی (
۳۲۰-
۳۹۹ق)، ملقب به
ابن الهندی، مؤلف، مورخ،
فقیه و
محدث مالکی‌مذهب در
قرن چهارم هجری قمری بود. منابع وی را یگانه عصر خویش در
علم شروط دانسته‌اند. وی از افراد مورد اعتماد حاکمان و مفتیان
اندلس و
مغرب به شمار می‌رفت.
ابوعمر احمد بن سعید بن ابراهیم همدانی اندلسی، ملقب به ابن الهندی، در سال ۳۲۰ هجری به دنیا آمد. اهل قرطبه
اندلس بود و در منطقه‌ای به نام رقاقین سکونت داشت. ابوعمر
امام جماعت مسجد نخیله بود.
ابن الهندی از افرادی چون
قاسم بن اصبغ،
وهب بن مسره،
عبداللّه بن محمد بن ابی دلیم و
ابوعلی بغدادی روایت کرد.
ابن مفرج از شاگردان وی به شمار می‌رفت.
ابوعمر فردی نیکوبیان، کثیر الحدیث، فقیه و آگاه به تاریخ مردمان اندلس و نیز فردی خوش خلق بود.
وی در سال
۳۸۸ هجری به حکم
ابن شرفی در مسجد جامع قرطبه، همسر خود را لعان کرد و چون از علتش پرسیدند، گفت: خواستم احیای سنّت کنم.
ابوعمر مالکی مذهب بود
و حاکمان و مفتیان اندلس و مغرب به او اعتماد داشتند.
منابع، او را یگانه عصر خویش در علم
شروط (دانش که از کیفیت ثبت احکامی که نزد قاضی ثابت است، بحث می‌کند تا هنگام حاضر نبودن شهود، بتوان به آن احکام استناد کرد) دانسته‌اند که در آن زمینه نیز تالیفی داشته است.
ابن الهندی در سال ۳۹۹ هجری از دنیا رفت و
قاضی احمد بن ذکوان بر وی
نماز گزارد.
آثار بر جای مانده از ابن الهندی عبارت‌اند از:
• دیوان
الوثائق در شش جزء
• و کتابی درباره با علم
شروط.
(دیگر منابع:
).
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد همدانی»، ج۲، ص۱۳۴.
