• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابن اعثم کندی (مقاله‌دوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: ابن اعثم کندی.


احمد بن علی کوفی (م. حدود ۳۱۴ق) معروف به ابن اعثم کِندی از مؤلفان، مورخان و شاعران قرن سوم و چهارم هجری قمری بود. برخی وی را از شیعیان می‌دانند.



ابومحمد احمد بن علی بن اعثم کوفی معروف به ابن اعثم کِندی، در نام و نسب وی اختلاف است. یاقوت نام وی را احمد و بروکلمان و برخی دیگر محمد و علی آورده‌اند.
[۲] بروکلمان، کارل تاریخ الادب العربی، ج۳، ص۵۵.
[۳] گروهی از نویسندگان، الموسوعة العربیه العالمیه، ج۲، ص۲۸۰.
همچنین لفظ اعثم را که لقب یا جد او بوده است گاهی درباره خود ابن اعثم به کار برده‌اند. وی از مردمان کوفه بود.
[۴] گروهی از نویسندگان، الموسوعة العربیه العالمیه، ج۲، ص۲۸۰.

ابن اعثم شعر نیز می‌سرود و یاقوت، ابیاتی از اشعار او را آورده که برای ابوالحسین بن سلامی بیهقی انشاد کرده است. ابن حجر شعر او را متوسط می‌شمارد.


یاقوت ابن اعثم را تاریخ نگار شیعی دانسته که نزد اصحاب حدیث ضعیف شمرده شده و تصریح دارد که خود، کتاب ابن اعثم را دیده است. اما شوشتری او را شافعی مذهب و از ثقات متقدمین دانسته است.
[۸] شوشتری، سید نورالله، مجالس المؤمنین، ج۱، ص۲۷۸.
مجلسی نیز نام وی را در زمره مخالفان شیعه ذکر کرده است.


ابن اعثم دارای آثار و تالیفاتی نیز بوده که عبارت‌اند از:
• الفتوح که با نام‌های تاریخ الفتوح و فتوحات الشام نیز معرفی شده است.
• کتاب دیگرش کتاب التاریخ است که به گفته یاقوت به احتمال قریب به یقین ذیلی بر کتاب نخست، یعنی کتاب الفتوح است؛ چون به تصریح ابن حجر کتاب الفتوح شامل حوادث تاریخی تا زمان هارون الرشید است.
• و المالوف
[۱۶] مرکز دایره المعارف الاسلامیه، دایره المعارف الاسلامیه، ج۱، ص۳۰۳.

• و ابتداء خبر وقعة صفّین
[۱۸] گروهی از نویسندگان، الموسوعة العربیة العالمیه، ج۲، ص۲۸۰.
[۱۹] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، جزء۲، ص۱۷۰.
از اثار دیگر وی هستند.


برخی از پژوهشگران ابن اعثم را از تاریخ نگاران قرن دوم و سوم قمری و معاصر با ابوالحسن مدائنی، درگذشته به سال ۲۲۵ قمری دانسته‌اند که مطالب بسیاری از وی نقل کرده است.
[۲۰] جمعی از نویسندگان، دانشنامه ایران و اسلام، ج۳، ص۴۲۴.
تاریخ دقیق درگذشت وی دانسته نیست؛ ولی در حدود سال ۳۱۴ هجری از دنیا رفته است.
[۲۱] بروکلمان، کارل تاریخ الادب العربی، ج۳، ص۵۵.
[۲۳] مرکز دایره المعارف الاسلامیه، دایره المعارف الاسلامیه، ج۱، ص۳۰۳.


۱. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادبا، ج۲، ص۲۰۲.    
۲. بروکلمان، کارل تاریخ الادب العربی، ج۳، ص۵۵.
۳. گروهی از نویسندگان، الموسوعة العربیه العالمیه، ج۲، ص۲۸۰.
۴. گروهی از نویسندگان، الموسوعة العربیه العالمیه، ج۲، ص۲۸۰.
۵. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادبا، ج۲، ص۲۰۲.    
۶. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۱، ص۱۳۸.    
۷. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادبا، ج۲، ص۲۰۲.    
۸. شوشتری، سید نورالله، مجالس المؤمنین، ج۱، ص۲۷۸.
۹. علامه مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۱، ص۲۵.    
۱۰. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۱، ص۱۳۸.    
۱۱. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین ۱۱، ص۲۷.    
۱۲. علامه مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۱، ص۲۵.    
۱۳. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۲۳۷.    
۱۴. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۲۰۲.    
۱۵. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۱، ص۱۳۸.    
۱۶. مرکز دایره المعارف الاسلامیه، دایره المعارف الاسلامیه، ج۱، ص۳۰۳.
۱۷. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۲۰۲.    
۱۸. گروهی از نویسندگان، الموسوعة العربیة العالمیه، ج۲، ص۲۸۰.
۱۹. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، جزء۲، ص۱۷۰.
۲۰. جمعی از نویسندگان، دانشنامه ایران و اسلام، ج۳، ص۴۲۴.
۲۱. بروکلمان، کارل تاریخ الادب العربی، ج۳، ص۵۵.
۲۲. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۱۱، ص۲۷.    
۲۳. مرکز دایره المعارف الاسلامیه، دایره المعارف الاسلامیه، ج۱، ص۳۰۳.
۲۴. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۳، ص۲۲۰.    
۲۵. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۲۳۹.    
۲۶. مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۷، ص۳۸۶.    
۲۷. امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۴۸۱.    
۲۸. ابن اعثم، احمد بن محمد، مقدمة الفتوح، ج۱، ص۵.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد کوفی»، ج۲، ص۱۲۰.






جعبه ابزار