ابوغانم جمالالدین محمدبن هبةالله (۵۴۰-۶۲۸ق/۱۱۴۵-۱۲۳۱م)، فقیه، قاضی و خطاط. در حلب زاده شد و نزد پدر و عمویش درس خواند و فقه حنفی را از علیالعلاء الغزنوی آموخت. وی امام و خطیب مسجد جامع حلب بود. پس از درگذشت قاضی ابن شهرزوری، در حکومت اسماعیل بنمحمودبنزنگی، قضاوت شهر حلب به او پیشنهاد شد، ولی وی آن را نپذیرفت و برادرش ابوالحسن احمد (پدر کمالالدین، ابن عدیم) عهدهدار قضاوت گردید. ابوغانم در روزگار خود از خوشنویسان و کاتبان بهنام بود و به شیوه ابن برّاب (علی بن هلال، د ۴۱۳ق/۱۰۲۲م) مینوشت. ابوغانم کتابهای بسیاری را با خط زیبا نگاشته است.