• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابن ابی‌جراده ابوالحسن احمد بن‌ هبةالله

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


آلِ ابی‌جَراده، خاندانی علمی و سیاسی از سده ۱-۷ق/۷-۱۳م در عراق و حلب می‌باشد. یکی از شخصیت‌های این خاندان، ابوالحسن احمد بن‌ هبةالله می‌باشد.


ابوالحسن احمد بن‌ هبةالله (۵۴۲-۶۱۳ق/۱۴۷-۱۲۱۶م)، فقیه، قاضی، ادیب و شاعر. حدیث را از پدر و ابوالمظفر سعید بن‌ سهل فلکی آموخت. در زمان نورالدین محمود بن‌ زنگی امام و خطیب جمعه بود و در روزگار فرزند او اسماعیل، خزانه‌دار حکومت گردید. در ۵۷۵ق/۱۱۸۰م مقام قضاوت شهر حلب را عهده‌دار شد، اما در ۵۷۸ق/۱۱۸۲م به دلیل قدرت یافتن ملک ناصر که شافعی بود
[۱] ابن‌ عدیم، عمر بن‌ احمد، زبدةالحلب، ج۱، ص۱۸، به کوشش سامی‌الدهان، دمشق، ۱۳۷۰ق.
از این مقام برکنار شد.
[۲] یاقوت حموی، ابوعبدالله، معجم‌الادباء، ج۵، ص۲۰۸۲.    
[۳] محمد راغب، اعلام‌النبلاء، ج۴، ص۴۷۹، حلب، ۱۳۴۳ق.
برخی گفته‌اند او به علت شیعی‌بودن کنا‌ر زده شد.
[۴] امین، محسن، اعیان‌الشیعة، ج۸، ص۳۷۷، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق.    
وی پس از آن به مطالعه، تدریس، تحقیق و رسیدگی به اموال و املاک خود پرداخت.

۱. ↑ ابن‌ عدیم، عمر بن‌ احمد، زبدةالحلب، ج۱، ص۱۸، به کوشش سامی‌الدهان، دمشق، ۱۳۷۰ق.
۲. ↑ یاقوت حموی، ابوعبدالله، معجم‌الادباء، ج۵، ص۲۰۸۲.    
۳. ↑ محمد راغب، اعلام‌النبلاء، ج۴، ص۴۷۹، حلب، ۱۳۴۳ق.
۴. ↑ امین، محسن، اعیان‌الشیعة، ج۸، ص۳۷۷، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق.    


دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل ابی‌جراده»، ج۱، ص ۳۵۰.    




جعبه ابزار