ابل (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِبِلِ: (أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ)«إِبِلِ» به مطلق
شتر ـ اعم
از نر و
ماده ـ گفته می‌شود.
در اين‌كه چرا در آیه بر مسأله آفرينش «شتر» تكيه شده است، مفسران سخنان بسيار دارند، ولى پيدا است كه روى سخن در مرحله اول به
اعراب «
مکّه» بود كه «شتر» همه چيز زندگى آن‌ها را تشكيل مى‌داد، و
شب و
روز با آن سروكار داشتند.
از اين گذشته، اين
حیوان ويژگى‌هاى عجيبى دارد كه او را
از حيوانات ديگر ممتاز مى‌كند، و به
حق آيتى است
از آيات خدا.
به موردی
از کاربرد ابل در
قرآن، اشاره می‌شود:
(أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ) «آيا آنان به شتر نمى‌نگرند كه چگونه آفريده شده است؟.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در اين آيه منكرين
ربوبیت خداى تعالى را نخست
دعوت مى‌كند به اين‌كه در كيفيت خلقت
شتر نظر و دقت كنند كه چگونه خلق شده، و خداى‌تعالى آن‌را چگونه
از زمينى مرده و فاقد
حیات و بى‌شعور به اين صورت عجيب در آورده، صورتى كه نه تنها خودش عجيب است، بلكه اعضا و قوا و افعالش نيز عجيب است، و اين هيكل درشت را مسخر انسان‌ها كرده، (یک كودک
از انسان‌ها افسارش را مى‌كشد، و به هر جا بخواهد مى‌برد)، و انسان‌ها
از سوارى و باركشى و
گوشت و
شیر و
پوست و كركش و حتى
از بول و پشكلش استفاده مى‌كنند، آيا هيچ انسان عاقلى به خود اجازه مى‌دهد كه احتمال معقول بدهد كه شتر و اين فوايدش به خودى خود پديد آمده باشد، و در خلقت او براى انسان هيچ غرضى در كار نبوده، و انسان هيچ مسئوليتى در برابر آن و ساير نعمت‌ها ندارد؟
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ابل»، ج۱، ص۲۳.
