• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابراهیم پیری‌زاده

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


پیری زاده، ابراهیم، فقیه، مؤلف و مفتی حنفیِ مکه در قرن یازدهم است.


نسبت پیری زاده معرّف ترک تباری اوست.
در ۱۰۲۳ در مدینه به دنیا آمد و بعدها در مکه سکنی گزید.
[۱] خیرالدین زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۳۶، بیروت ۱۹۸۰.
[۲] محمدامین بن فضل الله محبّی، خلاصه الاثر فی اعیان القرن الحادی عشر، ج۱، ص۲۰، بیروت (بی تا).

نزد عمویش محمد پیری زاده و شیخ الاسلام عبدالرحمان مرشدی به تحصیل پرداخت.
از علی بن جمال ادبیات عرب و از ابن علاّن حدیث آموخت.
همچنین از بعضی مشایخ حنفیِ مصر اجازه دریافت داشت، و در مکه به بسیاری دیگر چون شیخ حسن بن علی عُجَیمی و تاج الدّین دَهّان و دیگر علمایی که به مکه می‌آمدند اجازه فتوا داد.
پیری زاده در عصر خود سرآمد علمای حنفی مکه بود و منصب افتاء و سرپرستی امور حرمین را عهده دار بود.
وی در زمان شریف برکات از منصب خود عزل شد و به دنبال مرگ فرزندش از اجتماع کناره گیری کرد و به مطالعه و تحقیق و تألیف پرداخت.
او را به کثرت مطالعه در فقه و شناخت فِرَق ستوده‌اند و شهرت او را در زمان خود فراگیر دانسته اند.
[۳] محمدامین بن فضل الله محبّی، خلاصه الاثر فی اعیان القرن الحادی عشر، ج۱، ص۱۹ـ۲۰، بیروت (بی تا).
[۴] خیرالدین زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۳۶، بیروت ۱۹۸۰.
[۵] پانویس، خیرالدین زرکلی، ج۱، ص۳۷، الاعلام، بیروت ۱۹۸۰.


تعداد تألیفات پیری زاده را، اعم از شرح و حاشیه و رساله، تا بیش از هفتاد اثر برشمرده اند.
[۶] محمدامین بن فضل الله محبّی، خلاصه الاثر فی اعیان القرن الحادی عشر، ج۱، ص۲۰، بیروت (بی تا).
[۷] خیرالدین زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۳۶، بیروت ۱۹۸۰.
[۸] عمررضا کحّاله، معجم المؤلفین، ج۱، ص۲۲، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت (بی تا).

برخی از تألیفات او عبارت‌اند از: عُمده ذوی البصائر؛ شرح المؤطّا؛ السّیف المسلول فی دفع الصّدقه لا´ل الرّسول.
[۹] اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، ج ۲، ستون ۳۶، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۴، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
[۱۰] اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون،ج ۲، ستون ۱۲۱، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۴، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
[۱۱] اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، ج ۲، ستون ۶۰۶، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۴، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
[۱۲] عمررضا کحّاله، معجم المؤلفین، ج۱، ص۲۲، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت (بی تا).
[۱۳] بروسه لی محمد طاهربیک، عثمانلی مؤلفلری، ج۱، ص۲۶۱ـ ۲۶۲، استانبول ۱۳۳۳ـ۱۳۴۲.


پیری زاده در ۱۰۹۹ در مکه درگذشت و همان‌جا دفن شد.
[۱۴] محمدامین بن فضل الله محبّی، خلاصه الاثر فی اعیان القرن الحادی عشر، ج۱، ص۲۰، بیروت (بی تا).
[۱۵] خیرالدین زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۳۶، بیروت ۱۹۸۰.
[۱۶] اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، ج ۲، ستون ۳۶، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۴، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
[۱۷] اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، ج ۲، ستون ۱۲۱، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۴، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
[۱۸] اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، ج ۲، ستون ۶۰۶، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۴، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
[۱۹] عمررضا کحّاله، معجم المؤلفین، ج۱، ص۲۲، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت (بی تا).


(۱) اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، ج ۲، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۴، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
(۲) خیرالدین زرکلی، الاعلام، بیروت ۱۹۸۰.
(۳) بروسه لی محمد طاهربیک، عثمانلی مؤلفلری، استانبول ۱۳۳۳ـ۱۳۴۲.
(۴) عمررضا کحّاله، معجم المؤلفین، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت.
(۵) محمدامین بن فضل الله محبّی، خلاصه الاثر فی اعیان القرن الحادی عشر، بیروت.

۱. ↑ خیرالدین زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۳۶، بیروت ۱۹۸۰.
۲. ↑ محمدامین بن فضل الله محبّی، خلاصه الاثر فی اعیان القرن الحادی عشر، ج۱، ص۲۰، بیروت (بی تا).
۳. ↑ محمدامین بن فضل الله محبّی، خلاصه الاثر فی اعیان القرن الحادی عشر، ج۱، ص۱۹ـ۲۰، بیروت (بی تا).
۴. ↑ خیرالدین زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۳۶، بیروت ۱۹۸۰.
۵. ↑ پانویس، خیرالدین زرکلی، ج۱، ص۳۷، الاعلام، بیروت ۱۹۸۰.
۶. ↑ محمدامین بن فضل الله محبّی، خلاصه الاثر فی اعیان القرن الحادی عشر، ج۱، ص۲۰، بیروت (بی تا).
۷. ↑ خیرالدین زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۳۶، بیروت ۱۹۸۰.
۸. ↑ عمررضا کحّاله، معجم المؤلفین، ج۱، ص۲۲، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت (بی تا).
۹. ↑ اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، ج ۲، ستون ۳۶، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۴، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
۱۰. ↑ اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون،ج ۲، ستون ۱۲۱، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۴، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
۱۱. ↑ اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، ج ۲، ستون ۶۰۶، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۴، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
۱۲. ↑ عمررضا کحّاله، معجم المؤلفین، ج۱، ص۲۲، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت (بی تا).
۱۳. ↑ بروسه لی محمد طاهربیک، عثمانلی مؤلفلری، ج۱، ص۲۶۱ـ ۲۶۲، استانبول ۱۳۳۳ـ۱۳۴۲.
۱۴. ↑ محمدامین بن فضل الله محبّی، خلاصه الاثر فی اعیان القرن الحادی عشر، ج۱، ص۲۰، بیروت (بی تا).
۱۵. ↑ خیرالدین زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۳۶، بیروت ۱۹۸۰.
۱۶. ↑ اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، ج ۲، ستون ۳۶، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۴، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
۱۷. ↑ اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، ج ۲، ستون ۱۲۱، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۴، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
۱۸. ↑ اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، ج ۲، ستون ۶۰۶، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۴، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
۱۹. ↑ عمررضا کحّاله، معجم المؤلفین، ج۱، ص۲۲، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت (بی تا).


دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «پیری زاده»، شماره۲۹۵۵.    


رده‌های این صفحه : تراجم | علمای اهل سنت | علمای قرن یازدهم
جعبه ابزار