ابراهیم بن یعقوب جوزجانی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابراهیم بن یعقوب جوزجانی (م
۲۵۹ق)، از محدثان و فقهای
ثقه نزد
اهل سنت در
قرن سوم هجری قمری بود.
وی در دشمنی با
امیرمؤمنان علی (علیه‌السّلام) افراط داشت و مطالبی در مخالفت با آن حضرت بیان می‌کرد و بعضی از رجال نویسان به دلیل مخالفت او با امام علی (علیه‌السّلام)، وی را
ملامت کرده‌اند.
ابواسحاق ابراهیم
بن یعقوب
بن اسحاق سعدی جوزجانی خراسانی تمیمی، در شهر گوزگان (
جوزجان) از توابع
بلخ به دنیا آمد.
فقه را از
احمد بن حنبل،
و
حدیث را از
عبدالصمد بن عبدالوارث،
یزید بن هارون،
حسین بن علی جعفی و دیگران آموخت.
ابوحاتم،
ابوداود،
ترمذی،
نسائی و برخی دیگر از وی حدیث نقل کرده‌اند.
ابراهیم در دمشق سکنی گزید و همانند دیگر شامیان، در دشمنی با امیرمؤمنان علی (علیه‌السّلام) افراط داشت و مطالبی در مخالفت با آن حضرت بیان می‌کرد،
از این رو حریزی مذهب (منسوب به
حریز بن عثمان ناصبی. (مغ)) شمرده شده است.
سمعانی به اشتباه او را جریری، منسوب به مذهب
محمد بن جریر طبری نامیده است.
احمد بن حنبل و دیگر علمای اهل سنت از او تجلیل کرده و او را از محدثان و مصنفان
ثقه به شمار آورده‌اند.
او بر منبر مسجد
دمشق حدیث می‌کرد و با
احمد بن حنبل مکاتبه داشت.
البته بعضی از رجال نویسان به دلیل مخالفت او با امام علی (علیه‌السّلام)، وی را ملامت کرده‌اند.
وی مدتی در
مکه،
بصره و
رمله سکونت داشت و در سال ۲۴۵ق به
مصر نیز سفر کرد.
ابراهیم در سال
۲۵۶ یا ۲۵۹ق در دمشق از دنیا رفت.
کتاب‌های جوزجانی عبارت‌اند از:
- الجرح و التعدیل،
- الضعفاء،
- المترجم،
- احوال الرجال،
- امارات النبوة و الاباطیل می‌باشند. (دیگر منابع: )
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابراهیم جوزجانی»، ج۱، ص۷۱.
