ابراهیم بن محمد ریاضی نجف‌آبادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابراهیم ریاضی
نجف
آبادی اصفهانی، از علما و فقهای
قرن چهارده هجری در
اصفهان بوده است.
حاج شیخ ابراهیم ریاضی
نجف
آبادی فرزند آقامحمّد، عالم فاضل
فقیه محقّق،
زاهد متّقی، در سال ۱۳۲۳ق در
نجف
آباد متولّد شد، و تا هیجده سالگی به زراعت پرداخت. در این هنگام به اصفهان رفت، و نزد شیخ محمّدحسن عالم
نجف
آبادی، میرزا محمّدصادق خاتون
آبادی، میرسیّدعلی
نجف
آبادی، آقا
سیّدمحمّد نجف
آبادی، شیخ محمّد حکیم خراسانی و شیخ محمود مفید تحصیل نمود.
سپس به
قم مهاجرت نموده، و نزد آیات عظام و علمای اعلام،
حائری یزدی،
شاه آبادی، شیخ
محمّدعلی قمی،
سیّدمحمّد حجّت و
میرزای همدانی و دیگران تحصیل نموده، به
اجتهاد نائل آمد.
سرانجام پس از مدّتی تدریس سطوح عالیه، به دعوت شیخ احمد حججی، از قم به
نجف
آباد بازگشت، و به تدریس در
حوزه علمیّه نجف
آباد پرداخت. وی علاوه بر تدریس، در ارشاد مردم و رفع خصومات و رفع گرفتاری نیازمندان اهتمام فراوان داشت. او در
فقه،
اصول،
حکمت،
ریاضیات و
کلام، صاحب مهارت فراوان بود.
از اقدامات ارزنده او تاسیس
مدرسه علمیّه معروف به «مدرسه الحجّه»، احداث
حسینیه اعظم و
مسجد صفا در
نجف
آباد و تربیت ده‌ها شاگرد فاضل است.
سرانجام این عالم ربّانی در ۱۵
صفر ۱۳۷۴ق بر اثر سکته قلبی در سنّ ۵۶ سالگی
وفات یافت، و در حسینیّه اعظم
نجف
آباد مدفون شد.
تالیفات ایشان عبارتند از:
۱. رساله در
اخلاق؛
۲. مختصری در
عقاید.
مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۲۶.
