ابراهیم بن محمد باجوری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
باجُوری (یا بَیْجوری)، ابراهیم بن محمد،
عالم و نویسنده
شافعی است.
در ۱۱۹۸ در باجُور، دهکده ای در ایالت مَنوُفیّة
مصر متولد شد.
در
الازهر تحصیل کرد و سپس در آن‌جا به
تدریس پرداخت.
در ۱۲۶۳ شیخِ الازهر شد و در ۱۲۷۶ درگذشت.
۱) رسالةٌ فی علم التوحید؛ ۲) المواهبُ اللَدُنیّة که شرحی بر کتاب الشمائل ترمذی است؛ ۳) حاشیه ای بر شرح مُصنِّفک بر قصیدة «بُردة» بوصیری؛ ۴) حاشیه ای بر فتح القریب محمد بن القاسم غَزّی (متوفی ۹۱۸)، که خود شرحی است بر التقریب (یا: المختصر، غایة الاختصار) ابو شجاع احمد بن حسین اصفهانی شافعی؛ ۵) شرحی بر العقیدة الصغری یا ام البراهین سَنوسی؛ ۶) حاشیه ای بر شرح جوهرة التوحید ابراهیم بن ابراهیم لَقانی؛ ۷) حاشیه ای برشرح شِنْشَوری بر ارُجوزة رَحبْی، معروف به ابن مُتِقَنّه؛ ۸) حاشیه ای بر شرح اخضری بر کتاب خویش السُلَّم المُرَونَق؛ ۹) شرح بر کفایة العوامّ استادش فَضالی؛ ۱۰) شرح بر المَولِد دَردیر؛ ۱۱) شرحی بر الترصیف فی علم التصریف نوشته عبدالرحمن بن عیسی مرشدی؛ ۱۲) حاشیه ای بر شرح
فرائد الفوائِد فی الاستعارة نوشته لیثی سمرقندی؛ ۱۳) شرحی بر تحریر منظومی از آجُرّومیّة ابن آجُرّوم.
(۱) یوسف الیان سرکیس، معجم المطبوعات العربیة و المعربة، قاهره ۱۹۲۸، چاپ افست قم ۱۴۱۰.
(۲) علی پاشا مبارک، الخطط الجدیدة، بولاق ۱۳۰۶.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «باجُوری »، شماره۸۳.
