اباق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِباق (به کسر الف) از مفردات
نهج البلاغه به معنای خشم و قهر، ـ یک‌بار در
قرآن و یک‌بار در بیان
امام علی (علیه‌السلام) آمده است ـ به برده‌ای که از مولای خود فرار کند، گفته می‌شود.
إِباق به معنی رفتن در حال خشم و قهر است. چنان‌که یک‌دفعه در قرآن آمده: «اِذْ اَبَقَ اِلَی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ»
و دفعه‌ی دیگر فرموده: «وَ ذَا النُّونِ اِذْ ذَهَبَ مُغٰاضِباً»،
و این‌که آن‌را فرار
عبد از مولایش گفته‌اند،
قهر و غضب نیز در آن ملحوظ است، این کلمه فقط یک‌بار آن‌هم به لفظ فاعل «
آبق» در «نهج البلاغه» آمده است.
آن حضرت به
حارث اعور می‌نویسد: «و ایّاک ان ینزل بک الموت و انت ابق من ربک فی طلب الدنیا؛
بترس از آنکه مرگ بر تو نازل شود در حالی‌که با خدایت در طلب دنیا در قهرباشی.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اباق»، ص۲۲.
