إِنْتَبَذَتْ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
انْتَبَذَتْ: (اِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ اَهْلِها) کلمه
«اِنْتَبَذَتْ» از مادّه
«نبذ» به گفته
«راغب» به معنای دور‌انداختن اشیاء غیر قابل ملاحظه است؛ و این تعبیر، در
سوره «مریم» شاید اشاره به آن باشد که
«مریم» به صورت متواضعانه، گمنام و خالی از هر گونه کاری که جلب توجّه کند، از جمع کناره‌گیری کرد و آن مکان از خانه
خدا را برای عبادت انتخاب نمود.
(وَ اذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ إِذِ انتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا) (و مريم را در اين كتاب ياد كن، آن هنگام كه از خانواده‌اش در ناحيه شرقى
بیت المقدس كناره گرفت؛)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
نبذ به طورى كه راغب گفته به معناى دور انداختن هر چيز حقيرى است كه مورد اعتناء نباشد، وقتى مى‌گويند
نبذه يعنى فلان چيز را انداخت، مى‌رساند كه از جهت حقير شمردن آن را دور انداخت. و اما كلمه
انتبذ به معناى از مردم كناره گرفت است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «إِنْتَبَذَتْ»، ص۷۶.
