إِقتار (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اقتار: (یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا)«اقتار» از مادّه
«قَتْر» آن است که کمتر از حق و مقدار لازم بوده باشد.
در یکی از روایات اسلامی تشبیه جالبی برای
«اسراف»، «اقتار» و حدّ
«اعتدال» شده است و آن این است هنگامی که
امام صادق (علیه‌السّلام) این آیه را تلاوت فرمود، مشتی سنگ‌ریزه از
زمین برداشت و محکم در دست گرفت، فرمود: این همان
«اقتار» و سخت‌گیری است. پس از آن مشت دیگری برداشت و چنان دست خود را گشود که همه آن به روی زمین
ریخت؛ فرمود: این
«اسراف» است. بار سوم مشت دیگری برداشت و کمی دست خود را گشود، به گونه‌ای که مقداری فرو
ریخت و مقداری در دستش بازماند؛ فرمود: این همان
«قوام» است.
(وَ الَّذِينَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَ لَمْ يَقْتُرُوا وَ كَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا) ( كسانى كه هرگاه
انفاق كنند، نه
اسراف و زياده‌روى دارند مى‌نمايند و نه سختگيرى؛ بلكه در ميان اين دو، حدّ اعتدالى دارند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: قتر - به فتح قاف و سكون تاء- كه به معناى كمتر انفاق كردن است
چنانچه
راغب گفته، و كلمه قتر إقتار و تقتير هر سه به يک معنا است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «اقتار»، ص۵۹.
