• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

إِجْلال (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: إِجْلال (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))


إِجْلال (به کسر الف) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای بزرگ کردن و منزّه کردن که حضرت علی (علیه‌السلام) در تعلیم نفس از این واژه استفاده نموده است.


إِجْلال (به فتح الف) به معنای بزرگ کردن و منزّه کردن آمده است. چنان‌که در لغت آمده است: «اجلّه اجلالا: عظّمه ـ نزّهه.»
[۱] فوزان، عبدالله، تعجیل الندی بشرح قطر الندی، ص۱۸۸.    


امام (صلوات‌الله‌علیه) در مورد تعلیم نفس فرموده است: «و معلّم نفسه و مؤدّبها احقّ بالاجلال من معلّم الناس؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۰، حکمت۷۳.    
آن‌که خود را تعلیم می‌دهد و ادب می‌کند سزاوارتر است به تعظیم کردن از معلم دیگران.»

۱. ↑ فوزان، عبدالله، تعجیل الندی بشرح قطر الندی، ص۱۸۸.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۰، حکمت۷۳.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اجلال»، ص۲۲۶.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار