أَوْزار (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَوْزار: (یَحْمِلُونَ اَوْزارَهُمْ) «اَوْزار» جمع
«وِزر» به معنای بار سنگین و نیز به معنای گناه آمده و این که به وزیر،
«وزیر» گفته می‌شود، برای این است که مسئولیت سنگینی به دوش می‌کشد.
(قَدْ خَسِرَ الَّذينَ كَذَّبُواْ بِلِقاء اللّهِ حَتَّى إِذا جاءتْهُمُ السّاعَةُ بَغْتَةً قالُواْ يَا حَسْرَتَنا عَلَى ما فَرَّطْنا فيها وَ هُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزارَهُمْ عَلى ظُهُورِهِمْ أَلا ساء مَا يَزِرُونَ) (كسانى كه لقاى پروردگار را تكذيب كردند، مسلّماً زيان ديدند؛ تا هنگامى كه ناگهان قيامت به سراغشان بيايد؛ مى‌گويند: «اى افسوس بر ما كه درباره آن، كوتاهى كرديم!» و آنها بار سنگين گناهانشان را بر دوش مى‌كشند آگاه باشيد؛ چه بد بارى بر دوش خواهند داشت!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: درباره معناى وزر مى‌گويد: وزر -به فتح واو و زاء- پناهگاه در كوه را گويند؛ و وزر -به كسر واو و سكون زاء- به معناى سنگينى است، و رابطه بين اين
لغت و
لغت وزر شباهتى است كه سنگينى با كوه دارد. و لذا گناه را هم وزر مى‌خوانند و هم از آن به ثقل تعبير مى‌كنند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(لِيَحْمِلُواْ أَوْزارَهُمْ كامِلَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ مِنْ أَوْزارِ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُم بِغَيْرِ عِلْمٍ أَلا ساء ما يَزِرُونَ ) (آنها بايد روز قيامت، بار گناهان خود را بطور كامل بر دوش كشند؛ و همچنين سهمى از گناهان كسانى كه بخاطر جهل، گمراهشان مى‌سازند. بدانيد آنها بار سنگين بدى بر دوش مى‌كشند!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: راغب در مفردات گفته: كلمه وزر -به فتحه واو و زاء- به معناى ملجا و پناهگاه كوه است، كه در مواقع خطر بدانجا پناهنده مى‌شوند. كلمه وزر -به كسره واو و سكون زاء- به معناى ثقل و بار است، و به مناسبت سنگينى كوه، بار را هم وزر گفته‌اند، و از بار سنگين هم تجاوز نموده گناهان را هم وزر خوانده‌اند هم چنان كه ثقل هم مى‌خوانند، و در
قرآن از گناهان، هم به وزر تعبير شده هم به ثقل تعبير شده است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَوْزار »، ص۸۵.
