أَهُشُّ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَهُشُّ: (وَ اَهُشُّ بِها عَلی غَنَمی) «اَهُشُّ» از مادّه
«هَش» (به فتح‌هاء) به معنای زدن به برگ درختان (و تکاندن آنها) است.
(قالَ هِيَ عَصايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْها وَ أَهُشُّ بِها عَلى غَنَمي وَ ليَ فيها مآرِبُ أُخْرَى) (گفت: «اين عصاى من است؛ بر آن تكيه مى‌كنم، برگ درختان را با آن براى گوسفندانم فرو مى‌ريزم؛ و من در آن منافع ديگرى نيز دارم.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: عصا معنايش معروف است، و از نظر
لغت در حكم مؤنث است و كلمه اتوكؤ از مصدر توكى است كه به معناى اعتماد و تكيه دادن است، و كلمه هش به معناى چوب زدن به درخت براى ريختن برگ آن است تا گوسفندان آن را بخورند، و كلمه مارب جمع ماربه است، كه راء آن با هر سه صدا خوانده مى‌شود، و به معناى احتياج است، و مراد از اينكه گفت: مرا در آن ماربى (حوائجى) ديگر است اين است كه اين عصا حوائجى ديگر از من بر مى‌دارد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَهُشُّ»، ص۸۷.
