أَلْف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَلْف (به فتح الف و سکون لام) به معنای عدد هزار است.
أَلْف به معنای هزار و آن چنان‌که می‌دانیم، از اسماء عدد است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی در خصوص اهل
فارس می‌فرمایند:
«أَما وَ اللهِ لَوَدِدْتُ أَنَّ لي بِكُمْ أَلفَ فارِس مِنْ بَني فِراسِ بْنِ غَنْم.» «
بنی فراس مردمان شجاعی بودند که امام (علیه‌السلام) آرزو کرده، به جای همۀ کوفیان هزار تا از آنان کمک می‌داشت.»
همچنین راجع به
شهادت در راه خدا فرموده‌اند:
«وَ الَّذي نَفْسُ ابْنِ أَبي طالِب بِيَدِهِ، لاََلْفُ ضَرْبَة بِالسَّيْفِ أَهْوَنُ مِنْ ميتَة عَلَى الْفِراشِ (في غَيْرِ طاعَةِ اللهِ!).» «
سوگند به آن كس كه جان فرزند
ابوطالب در اختيار اوست، هزار ضربه
شمشیر بر من آسانتر است تا
مرگ در بستر در غير طاعت
پروردگار.»
جمع این کلمه الوف و آلاف است چنان‌که در
خطبه ۱۹۲ و
خطبه ۱۸۲ قابل مشاهده است.
مواردی از این مادّه در نهج البلاغه به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «الف» ص۵۸.
