أَلفَیت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَلفَیت: (وَ اَلْفَیا سَیِّدَها) «الفیت» از مادّه
«الفاء» به معنا یافتن ناگهانی است.
(وَ اسُتَبَقَا الْبَابَ وَ قَدَّتْ قَمِيصَهُ مِن دُبُرٍ وَ أَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ قَالَتْ مَا جَزَاء مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوَءًا إِلاَّ أَن يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ) (و هر دو به سوى در، دويدند و در حالى كه همسر
عزیز (مصر)،
یوسف را تعقيب مى‌كرد)؛ پيراهن او را از پشت كشيد و پاره كرد. و در اين هنگام، همسر آن زن را نزديك در يافتند. آن زن گفت: «كيفر كسى كه بخواهد نسبت به خانواده تو خيانت كند، جز زندان يا عذاب دردناك، چيست؟!»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه الفاء به معناى يافتن است، مثلا گفته مى‌شود: الفيته كذا، من او را چنين يافتم ، و مقصود از سيد همان عزيز است كه شوهر
زلیخا بوده. بعضى گفته‌اند: اينكه
قرآن او را سيد خوانده از اين جهت است كه خواسته به اصطلاح و
عرف مصر حرف زده باشد، چون در
مصر زنان، شوهران خود را سيد مى‌گفته‌اند، و تا كنون هم اين اصطلاح ادامه دارد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَلفَیت»، ص۶۶.
