أَقْوات (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَقْوات: (وَ قَدَّرَ فیهآ اَقْواتَها)«اقوات» از مادّه
«قُوت» به معنای مواد غذایی می‌باشد.
(وَ جَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ مِن فَوْقِهَا وَ بَارَكَ فِيهَا وَ قَدَّرَ فِيهَا أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَوَاء لِّلسَّائِلِينَ) (او بر فراز
زمین كوه‌هاى استوارى قرار داد و بركاتى در آن نهاد و مواد غذايى آن‌را مقدّر فرمود،- اينها همه در چهار روز [
چهار دوران] بود- درست به اندازه نياز تقاضا كنندگان.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان اقوات را به معنای تقدیر روزی‌ها گرفته و درباره تقدیر روزی در چهار روز ابتدا دیدگاه مفسران را ذکر کرده و سپس دیدگاه خویش را چنین بیان می‌کند: انصاف قضیه این است که آیه شریفه یعنی جمله
(وَ قَدَّرَ فِیها اَقْواتَها فِی اَرْبَعَةِ اَیَّامٍ سَواءً لِلسَّائِلِینَ) ظهورش در غیر آن چیزی است که مفسرین گفته‌اند: قرائنی که در پیرامون آن هست تایید می‌کند که مراد از تقدیر
اقوات زمین در چهار روز، تقدیر آن در چهار فصل است که بر حسب ظاهر حس به دنبال میل شمالی و جنوبی خورشید پدید می‌آید. پس ایام چهارگانه همان فصول چهارگانه است. و اما ایامی که در این آیات برای خلقت آسمان‌ها و زمین آمده، چهار روز است دو روز برای خلقت زمین، و دو روز برای به پا داشتن آسمان‌های هفتگانه، بعد از آنکه دود بود، و اما ایامی که در آن
اقوات درست شده ایام تقدیر
اقوات است، نه خلقت آنها، و آنچه که در کلام
خدای تعالی مکرر آمده این است که خدای تعالی آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفریده، نه مجموع خلق و تقدیر را. پس حق این است که ظرف مزبور تنها قید برای جمله اخیر است و دیگر نه حذفی لازم می‌آید، و نه تقدیری، و مراد بیان تقدیر ارزاق زمین در چهار فصل سال است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «اَقْوات»، ص۶۱.
