• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَشْقی‌ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





اَشْقی‌: (اِذِ انْبَعَثَ اَشْقاها)
«اَشْقی‌» از مادّه‌ «شقو» به معنای‌ «شقی‌ترین» و سنگدل‌ترین افراد، اشاره به همان کسی است که‌ «ناقه ثمود» را به هلاکت رساند؛ همان‌ «ناقه» (شتر ماده) ‌ای که به عنوان یک معجزه در میان آن قوم ظاهر شده بود و هلاک کردن آن، اعلان جنگ با آن پیامبر الهی محسوب می‌شد.



(إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا) (آنگاه که شقی‌ترین آنها به پاخاست).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از اشقای ثمود آن کسی است که ناقه را پی کرد، و به طوری که در روایات آمده نامش قدار بن سالف بوده، که مردم ثمود او را به این کار واداشتند، چون در آیات بعدی همه ضمیرها را ضمیر جمع آورده، و همه مردم ثمود را مذمت می‌کند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. شمس/سوره۹۱، آیه۱۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۶۰.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۴۸.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۶۹.    
۵. شمس/سوره۹۱، آیه۱۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۰۱.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۹۹.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۱۷.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۵۵.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَشْقی‌»، ص۴۸.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره شمس | لغات قرآن




جعبه ابزار