أولی اَلنُّهیٰ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أولی اَلنُّهیٰ: (لَآياتٍ لِّأوْلي النُّهَى)«أولی اَلنُّهیٰ» به معنای صاحبان عقل است.
نهى جمع «نهيه» در اصل از مادّه
نهی (نقطه مقابل
امر) گرفته شده و به معنى
عقل و دانشى است كه انسان را از زشتی‌ها
نهى مى‌كند، اشاره به اين‌كه هر گونه
فکر و
اندیشه براى پى‌بردن به اهميت اين آيات كافى نيست، بلكه عقل و انديشه‌هاى مسئول مى‌تواند به اين واقعيت پى‌ببرد.
به موردی از کاربرد «
أولی اَلنُّهیٰ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(كُلوا وَ ارْعَوْا أَنْعامَكُمْ إِنَّ في ذَلِكَ لَآياتٍ لِّأوْلي النُّهَى) «از آن بخوريد؛ و چهارپايانتان را در آن به چرا بريد. به
یقین در اين‌ها نشانه‌هاى روشنى براى خردمندان است.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
نهى جمع
نهية- به ضم نون و سكون هاء- است، كه به معناى عقل است، و اگر عقل را نهيه ناميده‌اند براى اين بوده كه عقل، آدمى را از پيروى هواى نفس
نهى مى‌كند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «اولی النهی»، ج۱، ص۱۳۷.
