حسن (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن: (وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ اَحْسَنَ)«حسن» به معنای خوب است.
(وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ) (و کسانی که
ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند، گناهان آنان را می‌بخشیم و آنان را به بهترین اعمالی که انجام می‌دادند
پاداش می‌دهیم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اینکه فرمود: ایشان را به بهترین آنچه عمل کرده‌اند جزاء می‌دهد معنایش این است که: آن‌قدر درجه ایشان را بالا می‌برد که مناسب بهترین اعمال ایشان باشد و یا این است که: در هنگام حساب در اعمالی که کرده‌اند خرده‌گیری ننموده، جهات نقص و عیبی که در آنها است به حساب نیاورند، در نتیجه با همه آنها معامله بهترین عمل از نوع خودش را بکنند، مثلا نمازشان را به جای بهترین
نماز بپذیرند، هر چند که مشتمل بر جهات نقص و بدی‌هایی باشد، و همچنین هر عمل دیگر.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «حسن»، ص۱۸۵.
