• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آیه صدع

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


آیه صدع به آیه ۹۴ حجر، درباره شروع دعوت علنی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم اطلاق می‌شود.


به آیه ۹۴ سوره حجر «آیه صدع» می‌گویند: (فاصدع بما تؤمر و اعرض عن المشرکین)؛ «آشکار آنچه را ماموریت داری بیان کن و از مشرکان روی گردان (و به آنها اعتنا نکن) ».
[۱] حجر/سوره۱۵، آیه۹۴.    
در این آیه، خداوند فرمان قاطعی به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم می‌دهد و می‌گوید: در برابر هیاهوی مشرکان و مجرمان نه تنها ضعف و ترس و سستی به خود راه مده و ساکت مباش، بلکه آشکار آنچه را ماموریت داری بیان کن و حقایق دین را با صراحت برملا ساز.

ماده «صدع» در لغت به معنای شکافتن به طور مطلق ، و یا شکافتن اجسام محکم است، و از آنجا که با شکافتن چیزی درونش آشکار می‌شود، این کلمه به معنی اظهار و افشا و آشکار کردن آمده است، و به درد سر شدید هم «صداع» می‌گویند، به خاطر اینکه گویی می‌خواهد سر را از هم بشکافد!.

از بعضی روایات استفاده می‌شود این آیه در مکه نازل شد، بعد از آن که پیامبر اسلام سه سال مخفیانه دعوت کرد و عده قلیلی از نزدیکان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم به او ایمان آوردند، که نخستین آنها از زنان خدیجه ، و از مردان علی علیه‌السّلام بود.
[۲] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۱، ص۱۴۰.    
[۳] سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، ج۵۵، ص۹۹.    
[۴] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۶، ص۱۳۲.    
[۵] حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نور الثقلین، ج۳، ص۳۱.    
[۶] طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۲، ص۱۹۴.    
[۷] قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۱، ص۳۷۷.    


۱. ↑ حجر/سوره۱۵، آیه۹۴.    
۲. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۱، ص۱۴۰.    
۳. ↑ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، ج۵۵، ص۹۹.    
۴. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۶، ص۱۳۲.    
۵. ↑ حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نور الثقلین، ج۳، ص۳۱.    
۶. ↑ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۲، ص۱۹۴.    
۷. ↑ قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۱، ص۳۷۷.    


فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «آیه صدع».    




جعبه ابزار