آیه امانت (علوم قرآنی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیه
امانت به آیه ۷۲
سوره احزاب ، درباره پذیرش امانت الهی توسط
انسان اطلاق می‌شود.
آیه ۷۲ سوره احزاب را آیه "امانت" می‌گویند: (انا عرضنا الامانة علی السماوات والارض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا)؛ "ما امانت(الهی و بار
تکلیف) را بر آسمانها و
زمین و کوهها عرضه کردیم پس از برداشتن آن سر باز زدند و از آن هراسناک شدند (ولی) انسان آن را برداشت راستی او ستمگری نادان بود ".
درباره واژه اصلی این آیه (امانت) معانی و تاویلات چندی گفته‌اند:
۱.
امام صادق علیه‌السّلام آن را
ولایت امام علی علیه‌السّلام دانسته است.
۲.
ابن عباس و مجاهد، آن را به معنای
احکام و فرایضی الهی گرفته‌اند.
۳. فرمانبرداری از دستور خدا.
۴. گروهی آن را به عقلی که
ملاک تکلیف و مناط
ثواب و
عقاب است
تفسیر کرده‌اند.
۵. برخی دیگر آن را امانت‌های مردم و وفای به
عهد آنان دانسته‌اند.
۶. عده‌ای آن را معرفت خدا شمرده‌اند.
۷.
علامه طباطبایی امانت را "ولایت الهی" می‌داند.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، ص۳۳۰، برگرفته ازمقاله «آیه امانت».
