• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آموزش حقوق بشر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آموزش حقوق بشر از مباحث حقوقی می‌باشد و تمامی آموزش‌هایی که اطلاعات، مهارت‌ها (توانایی‌ها) و ارزش‌های حقوق بشر را توسعه و ارتقاء می‌بخشد، به عنوان آموزش حقوق بشر معرفی شده است. همچنین، آموزش حقوق بشر اشاره به‌ آموزش به تمامی سنین، پایه‌ها و سطوح مناسب شغل رسمی و غیر رسمی، مجامع علمی و غیر علمی به منظور انتقال اطلاعات و آگاهی‌های حقوق بشری به تمامی جوامع و دعوت از افراد و گروه‌ها برای احترام به حقوق بشر و حمایت از آن دارد.



شناسایی حقوق بشر، تقویت نهادها و سازوکارهای بینالمللی (نظارتی و تضمینی) و ایجاد نهادهای مردم سالار، همگی هنگامی به صورت واقعی مؤثرند که فرهنگ متناسب با آنها نیز ایجاد گردد و توسعه یابد. این عوامل در ایجاد فرهنگ جهانی حقوق بشر تاثیر بسزایی دارد. در این میان آموزش حقوق بشر جایگاه تعیین کننده‌ای داشته و نقش اساسی ایفا می‌نماید و از همین جهت در میان فعالیت‌های متنوع سازمان ملل متحد، مساله آموزش حقوق بشر به عنوان ابزاری جهت ترویج و حمایت از حقوق بشر مورد توجه خاص قرار گرفته است. اهمیت و ارزشی که جامعه بینالمللی برای آموزش حقوق بشر قائل شده در تصمیم سازمان ملل متحد برای اعلام دهه ۱۹۹۵-۲۰۰۴ به عنوان دهه آموزش حقوق بشر تبلور یافته است.


تعریف‌های زیادی برای آموزش حقوق بشر ارائه شده است. یکی از تعاریف مختصر و خوب آن است که تمامی آموزش‌هایی که اطلاعات، مهارت‌ها (توانایی‌ها) و ارزش‌های حقوق بشر را توسعه و ارتقاء می‌بخشد، به عنوان آموزش حقوق بشر معرفی نموده است.
[۱] . Conde، H، Victor، A Handbook of International Human Rights Terminology، Santa Barbara CA: ABC- Clio، Second Edition، ۲۰۰۲، p، ۷۵
همچنین در تعریف این اصطلاح آمده؛ آموزش حقوق بشر اشاره به‌ آموزش به تمامی سنین، پایه‌ها و سطوح مناسب شغل رسمی و غیر رسمی، مجامع علمی و غیر علمی به منظور انتقال اطلاعات و آگاهی‌های حقوق بشری به تمامی جوامع و دعوت از افراد و گروه‌ها برای احترام به حقوق بشر و حمایت از آن دارد.
[۲] . Conde، H، Victor، A Handbook of International Human Rights Terminology، Santa Barbara CA: ABC- Clio، Second Edition، ۲۰۰۲، p، ۷۵

در حقیقت مفهوم و معنای آموزش حقوق بشر عبارت است از مجموعه‌ای از آموزش‌ها در جهت ایجاد آگاهی درباره ارزش‌های حقوق بشری، توسعه و تقویت احترام به حقوق بشر و حمایت از آن و آشنایی با سازوکارهای تضمینی آن در جهت بهره‌مندی از حقوق و آزادی‌های اساسی و مقابله با موارد نقض حقوق بشر.
[۳] امیر ارجمند، اردشیر، آموزش حقوق بشر، مجله تحقیقات حقوقی، شماره ۲۵-۲۶، شهید بهشتی، ص۱۶۵-۱۶۶.

از این‌روی آموزش حقوق بشر آنچنان که سازمان ملل خاطرنشان نموده این گونه تعریف می‌شود؛ آموزش، تربیت و اطلاع رسانی با هدف ساختن فرهنگی جهانی از حقوق بشر از طریق مشارکت گذاردن دانش، بیان مهارت‌ها و قالب‌بندی عقاید به سوی: ۱. تقویت و احترام به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی؛ ۲. رشد همه جانبه شخصیت بشر و احساس کرامت؛ ۳. توسعه آگاهی در زمینه بردباری، برابری جنسی و دوستی میان همه ملل، افراد بومی و نژادی، ملی، ‌گروه‌های اقلیت مذهبی و زبانی؛ ۴. توانا ساختن همه افراد برای مشارکت مؤثر در جامعه مردم سالار و تحت حاکمیت قانون؛ ۵. ایجاد و حفظ صلح.
[۴] . Conde، H، Victor، op، cit، p، ۷۵



در بسیاری از اسناد سازمان ملل متحد و یونسکو آموزش حقوق بشر مورد توجه قرار گرفته است. اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸)
[۵] . Universal Declaration of Human Rights، UN Doc، GA، Res، No، ۲۱۷ A (III) on ۱۰ Dec، ۱۹۴۸
[۶] مهرپور، حسین، نظام بینالمللی حقوق بشر، انتشارات اطلاعات، چاپ دوم، ۱۳۸۳، ص۴۳۲-۴۳۸.
به عنوان نخستین سند جهانی حقوق بشر در بند ۲ ماده ۲۶، این مساله را این چنین مورد توجه قرار داده که؛ آموزش و پرورش باید طوری هدایت شود که شخصیت انسانی هر کس را به حد اکمل، رشد دهد و تقویت کند. آموزش و پرورش باید حس تفاهم، گذشت و احترام به عقاید مخالف و دوستی بین تمام ملل و جمعیت‌های نژادی یا مذهبی و همچنین توسعه فعالیت‌های ملل متحد را در راه حفظ صلح تسهیل نماید.
در سایر اسناد بینالمللی حقوق بشر نیز به نوعی مساله آموزش حقوق بشر مورد توجه واقع شده است که از جمله مهمترین موارد می‌توان به مواد ۷ و ۱۰ اعلامیه حقوق کودک (۱۹۵۹)،
[۷] . Declaration on the Rights of the Child، A/Res، ۱۳۸۶ (XIV)، ۲۰ Nov، ۱۹۵۹
ماده ۵ کنوانسیون مبارزه با تبعیض در امر تعلیمات (آموزش) (۱۹۶۰)،
[۸] . Convention Against Discrimination in Education، ۴۲۹ UNTS ۴۳ Entered in to Force ۲۲ May ۱۹۶۲
ماده ۱۳ میثاق بینالمللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (۱۹۶۶)،
[۹] . International Covenant on Economic، Social and Cultural Rights، GA، Res، ۲۲۰۰A (XXI)، UN Doc، A ۱۶۳۱۶ (۱۹۶۶)
ماده ۲۹ کنوانسیون حقوق کودک (۱۹۸۲)،
[۱۰] . Convention on the Rights of the child، GA، Res، ۴۴/۲۵، UN Doc، A/۴۴/۴۹ (۱۹۸۹)
ماده ۱۰ کنوانسیون رفع تمامی انواع تبعیض علیه زنان (۱۹۸۱)،
[۱۱] Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination Against Women، GA، Res، ۳۴/۱۸۰، UN Doc، A/Res/۳۴/۱۸۰. (۱۹۸۱)
ماده ۷ معاهده بینالمللی رفع هر گونه تبعیض نژادی (۱۹۶۹)،
[۱۲] . International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination، ۶۶۰ UNTS ۱۹۵، Entered into Force ۴ January ۱۹۶۹
اعلامیه وین و برنامه عمل (۱۹۹۳)
[۱۳] . Vienna Declaration and programme of Action، A/CONF ۱۵۷/۲۳، ۲۵ June ۱۹۹۳
و.... اشاره نمود.
علاوه بر اسناد بینالمللی، در اسناد منطقه‌ای حقوق بشری نظیر ماده ۲۵ منشور آفریقایی حقوق بشر و ملت‌ها (۱۹۸۲)
[۱۴] . African[Banjul] Charter on Human and Peoples، Rights، OAU Doc، CAB/LEG/۶۷/۳ Rev، ۵، ۲۱ ILM۵۸ (۱۹۸۲)، Entered in to Force ۲۱ October ۱۹۸۶
نیز به مقوله آموزش حقوق بشر توجه شده است.
[۱۵] . G، Al fredsson، the Right to Human Rights Education، in A، Eides، Economic، social and cultural Rights: A Text book، Dordrecht، ۱۹۹۵، pp، ۲۱۳-۲۲۷

به موجب تمامی اسناد مذکور، دولت‌ها متعهد به آموزش مستقیم استانداردهای بینالمللی حقوق بشر و آزادی‌های اساسی شده‌اند و از این جهت بسیاری از دولت‌ها تلاش کرده‌اند تا این مقررات را به همین شکل در سیستم داخلی خود اعمال نمایند و یا مقررات خود را مطابق این استانداردها اصلاح نمایند. بنابراین وضعیت حقوقی آموزش حقوق بشر تاحدودی روشن است.


به طور کلی اهداف برنامه جهانی برای آموزش حقوق بشر را می‌توان به این شرح برشمرد: ۱. ترویج و توسعه فرهنگ حقوق بشری. ۲. ترویج و اشاعه فهم و درک مشترک بر اساس اسناد بینالمللی، اصول اساسی و روش‌های آموزش حقوق بشر. ۳. کسب اطمینان از توجه به آموزش حقوق بشر در سطوح‌ ملی، منطقه‌ای و بینالمللی. ۴. فراهم کردن چارچوبی مشترک و منسجم برای عمل توسط تمامی فعالان حقوق بشری. ۵. افزایش همکاری و مشارکت در تمامی سطوح. ۶. اخذ منابع و پشتیبانی از برنامه‌های موجود آموزش حقوق بشر به منظور برجسته نمودن برنامه‌ها و تجربیات موفق و تشویق برای ادامه یا توسعه برنامه‌های موفق و ایجاد نمونه‌های جدید.
[۱۶] . Baxi، Upendra، Human Rights Education، in: The Essentials of Human Rights، Ed، By Rhona K، M، Smith and Christien Van Den Anker، Hodder Arnold، New York، ۲۰۰۵، pp، ۱۵۹-۱۶۰.
[۱۷] plan of Action for the united Nations Decade for Human Rights Education، Doc، A/۵۱ ۵۰۶/Add، ۱/۱۲ December ۱۹۹۶.



هر برنامه آموزش حقوق بشری حاوی مباحث و مطالبی به این شرح است؛ ۱. دانش و مهارت‌ها که شامل یادگیری درباره حقوق بشر، شناخت مفاهیم، اصول و ارزش‌های حقوق بشری، سازوکارهای حمایتی آن و کسب مهارت‌هایی برای به کارگیری آموخته‌های مربوطه در زندگی روزانه می‌باشد. ۲. ارزش‌ها، عقاید و رفتار که دربردارنده ترویج ارزش‌ها و تقویت عقاید و رفتاری که حقوق بشر را حمایت می‌کند، است. ۳. اقدام که شامل عمل برای دفاع، ترویج و رعایت حقوق بشر می‌شود.
[۱۸] . Doc، A/۵۱/ ۵۰۶/Add، ۱/۱۲ Dec، ۱۹۹۶



فعالیت‌های آموزش حقوق بشر در چارچوب برنامه جهانی آن مبتنی بر چند اصل مهم می‌باشند که هر فعالیتی باید تحت این اصول صورت پذیرد. مهمترین اصول حاکم بر فعالیت‌ها‌ی آموزش حقوق بشر عبارتند:
۱. ترویج همبستگی، غیر قابل تفکیک بودن و جهانی بودن حقوق بنیادین بشری که شامل حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است.
۲. پرورش احترام و ارزش قائل شدن به تفاوت‌های بشری و مخالفت با تبعیض بر اساس نژاد، جنس، زبان، سیاست، ملیت، قومیت، وضعیت جسمی یا روانی و...
۳. ترغیب به تحلیل مشکلات تاریخی انسان که از مسائل حقوق بشر ناشی می‌شود (نظیر فقر، درگیری‌های خشونت آمیز و تبعیض) و دست‌یابی به راه‌حل‌هایی که با استانداردهای حقوق بشر سازگار است.
۴. تقویت مجامع و افراد برای تشخیص نیازهای حقوق بشری خود و اطمینان از دست‌یابی آنها به این حقوق.
۵. گنجاندن اصول حقوق بشری در زمینه‌های متفاوت فرهنگی، تاریخی و...
۶. ارتقای دانش و مهارت‌ها در استفاده از اسناد حقوق بشری در سطوح مختلف محلی، ملی، منطقه‌ای و بینالمللی و سازوکارهای حمایت از حقوق بشر.
۷. استفاده از آموزش و تربیت مشارکتی شامل دانش، تحلیل انتقادی و مهارت‌هایی برای عمل که منجر به توسعه حقوق بشر و پیشبرد آن می‌شود.
۸. پرورش محیط‌های آموزش و یادگیری بدون اجبار و ترس که به تقویت مشارکت، رضایت از حقوق بشر و توسعه کامل شخصیت انسان منجر شود.
۹. تاکید بر ارتباط با زندگی روزانه یاد گیرنده و درگیر کردن آنان با گفتگو درباره راه‌های انتقال بیانیه‌های تجریدی حقوق بشر به زندگی اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و اوضاع سیاسی.
[۱۹] . plan of Action for the united Nations Decade for Human Rights Education (۲۰۰۵ -۲۰۰۷) Accordance Human Rights Commission Res، No، ۷۱/۲۰۰۴



در فرآیند آموزش حقوق بشر باید میان آموزش رسمی که در مدارس، دبیرستان‌ها و دانشگاهها و... در چارچوب برنامه‌های درسی صورت می‌پذیرد با آموزش غیررسمی که خارج از دروس مدارس انجام می‌شود و به تمامی فعالیت‌های بخش‌های عمومی و خصوصی تسری می‌یابد، تفکیک نمود.
[۲۰] امیرارجمند، اردشیر، آموزش حقوق بشر، مجله تحقیقات حقوقی، شماره ۲۵-۲۶، شهید بهشتی، ص۱۷۲.

آموزش رسمی فقط باید توسط پژوهشگر – آموزگار حرفه‌ای و متخصص صورت گیرد. این آموزش را با توجه به ابعاد زندگی اجتماعی، بین فرهنگی و آگاهی‌ها انجام می‌دهند. در این نوع آموزش اهمیت رده سنی از جایگاه ممتازی برخوردار بوده و باید به امر آموزش آموزگاران در اشکال گوناگون ضمن خدمت یا تقویت دروس حقوق بشر در دانشکده‌های حقوق یا گنجاندن آموزش حقوق بشر در آموزش اولیه آموزگاران و... توجه خاص نمود.
[۲۱] امیرارجمند، اردشیر، آموزش حقوق بشر، مجله تحقیقات حقوقی، شماره ۲۵-۲۶، شهید بهشتی، ‌ ص۱۷۲-۱۷۳.

آموزش غیر رسمی نیز از آنجایی که موجب عمومیت یافتن حساسیت نسبت به رعایت حقوق بشر از طریق مشارکت نهادهای عمومی و خصوصی می‌گردد؛ نیز بسیار مهم بوده و باید توسط آموزگاران حقوق بشر آموزش دیده بر اساس ویژگیهای هر دستگاه صورت گیرد.
[۲۲] امیرارجمند، اردشیر، آموزش حقوق بشر، مجله تحقیقات حقوقی، شماره ۲۵-۲۶، شهید بهشتی، ص۱۷۴-۱۷۵.



ارزیابی در هر برنامه آموزش حقوق بشری لازم بوده و اقدام به ارزیابی باید جزیی از برنامه آموزشی باشد. ارزیابی باید قبل، در ضمن و بعد از مرحله آموزش صورت گیرد. در ارزیابی قبل از آموزش باید جمعیت‌های مورد نظر به طور مناسب انتخاب شوند و ساختار آموزش و آموزگاران و نیازهای خاص آنها جهت آموزش مشخص گردند و شناخت بهتر از دانسته‌ها، خلاءها و انتظارات جمعیت‌های مورد نظر برای آموزش مورد ارزیابی قرار گیرند. ارزیابی ضمن آموزش نیز باید به گونه‌ای باشد که ارزیابی روشهای آموزش، شناخت شرایطی که آموزش در آن صورت می‌پذیرد و ارزیابی جو حاکم بر آموزش و اطمینان از این که در طی دوره آموزشی حقوق بشر رعایت می‌شود را ممکن سازد. ارزیابی بعد از آموزش نیز موارد زیر را ممکن می‌سازد: ۱. اطمینان از این که برنامه آموزش مطابق طرح پیش بینی شده تحقق یافته است. ۲. کشف راههای ارتقای کیفیت دوره‌های بعدی آموزش با بهره‌گیری از تحلیل‌های آموزگاران، دانش‌آموختگان و افراد مرتبط با آنها (خانواده‌ها).
[۲۳] امیرارجمند، اردشیر، آموزش حقوق بشر، مجله تحقیقات حقوقی، شماره ۲۵-۲۶، شهید بهشتی، ص۱۷۶-۱۷۷.



دولت ایران برخی از اسناد مهم حقوق بشری نظیر اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸)، میثاق بینالمللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (۱۹۶۶)، کنوانسیون حقوق کودک (۱۹۸۲) و..
[۲۴] مهرپور، حسین، نظام بینالمللی حقوق بشر، انتشارات اطلاعات، چاپ دوم، ۱۳۸۳، ص۴۱۱-۴۱۳.
را که حاوی مقرراتی در راستای ترویج و آموزش حقوق بشرند به تصویب رسانده و عضویت در بسیاری از اسناد حقوق بشری نظیر اعلامیه وین و برنامه عمل (۱۹۹۳)
[۲۵] . Vienna Declaration and programme of Action، A/CONF ۱۵۷/۲۳، ۲۵ June ۱۹۹۳
که در آن تاکید زیادی بر امر آموزش حقوق بشر گردیده را پذیرفته است. بنابراین از این جهت در قبال جامعه بینالمللی تعهدات خاصی را جهت آموزش حقوق بشر دارد.
قانون اساسی نیز در اصل بیستم حقوق مساوی انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی همه افراد ملت را با رعایت موازین اسلامی مورد شناسایی قرار داده که بهره مندی ازآموزش حقوق بشر یکی از حقوق فرهنگی انسانی محسوب می‌شود. حق آموزش و پرورش رایگان نیز با شرایطی در اصل ۳۰ پذیرفته شده است. البته با توجه به قید اسلامی بودن تمامی قوانین بر اساس اصل ۴ قانون اساسی به نظر می‌رسد آموزش حقوق بشر تنها در محدوده‌ای که تعارضی با احکام اسلامی نداشته باشد در مقررات داخلی مجاز شمرده شده است.


۱. . Conde، H، Victor، A Handbook of International Human Rights Terminology، Santa Barbara CA: ABC- Clio، Second Edition، ۲۰۰۲، p، ۷۵
۲. . Conde، H، Victor، A Handbook of International Human Rights Terminology، Santa Barbara CA: ABC- Clio، Second Edition، ۲۰۰۲، p، ۷۵
۳. امیر ارجمند، اردشیر، آموزش حقوق بشر، مجله تحقیقات حقوقی، شماره ۲۵-۲۶، شهید بهشتی، ص۱۶۵-۱۶۶.
۴. . Conde، H، Victor، op، cit، p، ۷۵
۵. . Universal Declaration of Human Rights، UN Doc، GA، Res، No، ۲۱۷ A (III) on ۱۰ Dec، ۱۹۴۸
۶. مهرپور، حسین، نظام بینالمللی حقوق بشر، انتشارات اطلاعات، چاپ دوم، ۱۳۸۳، ص۴۳۲-۴۳۸.
۷. . Declaration on the Rights of the Child، A/Res، ۱۳۸۶ (XIV)، ۲۰ Nov، ۱۹۵۹
۸. . Convention Against Discrimination in Education، ۴۲۹ UNTS ۴۳ Entered in to Force ۲۲ May ۱۹۶۲
۹. . International Covenant on Economic، Social and Cultural Rights، GA، Res، ۲۲۰۰A (XXI)، UN Doc، A ۱۶۳۱۶ (۱۹۶۶)
۱۰. . Convention on the Rights of the child، GA، Res، ۴۴/۲۵، UN Doc، A/۴۴/۴۹ (۱۹۸۹)
۱۱. Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination Against Women، GA، Res، ۳۴/۱۸۰، UN Doc، A/Res/۳۴/۱۸۰. (۱۹۸۱)
۱۲. . International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination، ۶۶۰ UNTS ۱۹۵، Entered into Force ۴ January ۱۹۶۹
۱۳. . Vienna Declaration and programme of Action، A/CONF ۱۵۷/۲۳، ۲۵ June ۱۹۹۳
۱۴. . African[Banjul] Charter on Human and Peoples، Rights، OAU Doc، CAB/LEG/۶۷/۳ Rev، ۵، ۲۱ ILM۵۸ (۱۹۸۲)، Entered in to Force ۲۱ October ۱۹۸۶
۱۵. . G، Al fredsson، the Right to Human Rights Education، in A، Eides، Economic، social and cultural Rights: A Text book، Dordrecht، ۱۹۹۵، pp، ۲۱۳-۲۲۷
۱۶. . Baxi، Upendra، Human Rights Education، in: The Essentials of Human Rights، Ed، By Rhona K، M، Smith and Christien Van Den Anker، Hodder Arnold، New York، ۲۰۰۵، pp، ۱۵۹-۱۶۰.
۱۷. plan of Action for the united Nations Decade for Human Rights Education، Doc، A/۵۱ ۵۰۶/Add، ۱/۱۲ December ۱۹۹۶.
۱۸. . Doc، A/۵۱/ ۵۰۶/Add، ۱/۱۲ Dec، ۱۹۹۶
۱۹. . plan of Action for the united Nations Decade for Human Rights Education (۲۰۰۵ -۲۰۰۷) Accordance Human Rights Commission Res، No، ۷۱/۲۰۰۴
۲۰. امیرارجمند، اردشیر، آموزش حقوق بشر، مجله تحقیقات حقوقی، شماره ۲۵-۲۶، شهید بهشتی، ص۱۷۲.
۲۱. امیرارجمند، اردشیر، آموزش حقوق بشر، مجله تحقیقات حقوقی، شماره ۲۵-۲۶، شهید بهشتی، ‌ ص۱۷۲-۱۷۳.
۲۲. امیرارجمند، اردشیر، آموزش حقوق بشر، مجله تحقیقات حقوقی، شماره ۲۵-۲۶، شهید بهشتی، ص۱۷۴-۱۷۵.
۲۳. امیرارجمند، اردشیر، آموزش حقوق بشر، مجله تحقیقات حقوقی، شماره ۲۵-۲۶، شهید بهشتی، ص۱۷۶-۱۷۷.
۲۴. مهرپور، حسین، نظام بینالمللی حقوق بشر، انتشارات اطلاعات، چاپ دوم، ۱۳۸۳، ص۴۱۱-۴۱۳.
۲۵. . Vienna Declaration and programme of Action، A/CONF ۱۵۷/۲۳، ۲۵ June ۱۹۹۳



سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «آموزش حقوق بشر»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۱۱/۱۶.    






جعبه ابزار