داود بن قاسم خود را به فاطمیان نزدیک کرد و با حمایت آنان حکومت مدینه را به دست آورد. پس از حکمرانی کوتاه مدت وی در حدود یک سال، فرزندانش هانی (سلیمان) و مهنا (حمزه) به حکمرانی آن شهر رسیدند.
در سال ۴۶۹ق. حسین بن مهنا به سبب بستن مالیاتبر زائران مرقد نبوی، با قیام محیط علوی روبهرو شد و از مدینه گریخت. پس از مدتی کوتاه، دیگر بار فرزندان مهنا حکمرانی مدینه را در دست گرفتند.
در دوره حکمرانی آل مهنا، ابوالفتح (م. ۴۳۰ق.) از اشراف حسنیمکه به فرمان الحاکم بالله فاطمی با چیرگی بر آنان به سال ۳۹۰ق. مدتی حکمرانی مدینه را در دست داشت