• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آل ابی‌اراکه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


آلِ ابی اَراکه، از خاندان های شیعه و از رجال حدیث در سده های ۱-۲ ق / ۷-۸ م می‌باشد.


ابو أراکه، میمون بن سنجار یمنیِ بَجلی کوفی که این خاندان منسوب به اوست، از خواص یاران امام علی (علیه‌السلام) بوده است.

عده ای او را به لحاظ شخصیت و قرابت به امام، همانند کسانی چون أصْبَغ بن نَباته ، مالک اشتر ، کُمَیْل بن زیاد ، زیدبن صَوْحان و صَعْصَمَة بن صوحان دانسته اند. برخی روایات از دوستی نزدیک او با رشید هَجَری حکایت می‌کند.

بنابر روایات، وی از مردم یمن بود که به کوفه هجرت کرد. از شخصیت های به نام و بزرگ این خاندان، اینان را می‌توان نام برد:
بشیر (یا بِشْر) بن میمون وابشی نَبّال کوفی هَمْدانی شیبانی، برادرش شَجَره، و پسرش اسحاق، و نیز علی و حسن فرزندانِ شجره.

اینان از محدثان بزرگ و موثق و رجال برجسته شیعه به شمار می‌آیند و از امام محمدباقر (علیه‌السلام) ، امام جعفرصادق (علیه‌السلام) و بنابر برخی روایات از امام موسی کاظم (علیه‌السلام) ، حدیث نقل می‌کنند.
رجال شناسان عموماً، به استناد اخبار رسیده از سوی ائمه (علیهم‌السلام) ، آنان را موثق و صالح دانسته و ستوده اند.
مُحدّثان شیعه احادیثی از بشیر، شجره، علی و حسن روایت کرده اند.

(۱) ابن ابی حاتم رازی، محمدبن ادریس، الجرح والتعدیل، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۹۵۲م، ۲/۳۶۶.
(۲) بحرالعلوم، مهدی، رجال، تهران، مکتبه الصادق، ۱۳۶۳ش، ۱/۲۶۴-۲۶۸.
(۳) حلّی، علی بن داود، کتاب الرجال، به کوشش جلال الدین محدّث ارموی، دانشگاه تهران، ۱۳۴۲ش، صص ۷۱، ۱۰۸، ۱۸۴، ۲۳۶-۲۳۷.
(۴) خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، ۱۴۰۳ق، ۳/۳۹، ۳۲۲، ۳۲۳، ۴/۳۵۷، ۹/۱۳-۱۴، ۱۲/۶۰-۶۱، ۱۹/۱۱۳.
(۵) طوسی، محمدبن حسن، الفهرست، به کوشش محمود رامیار، دانشگاه مشهد، ۱۳۵۱ش، ص ۲۲۳.
(۶) غروی حایری، محمدعلی، جامع الرواه، داراأضواء، بیروت، ۱۴۰۳ق، ۱/۱۲۳، ۲۰۳، ۵۸۶.

دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل ابی‌اراکه»، شماره۳۴۸.    




جعبه ابزار