آخِرِ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آخِرِ: (عِيدًا لِّأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا)«آخِرِ» (بر وزن فاعل) مقابل اوّل است.
«
یوم الآخر» به
روز قیامت اطلاق شده، زيرا
زندگی دنیا، اوّل و زندگى عقبى، آخر و پس از آن است، همچنان كه مراد از «
آخرة» (مؤنث آخر) كه در اصل «دار الآخرة» بوده، سراى آخرت است.
به موردی از کاربرد آخِرِ در
قرآن، اشاره می‌شود:
(قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِّأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآيَةً مِّنكَ وَارْزُقْنَا وَأَنتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ) «
عیسی بن مریم گفت: «خداوندا! اى پروردگارما! از
آسمان مائده‌اى بر ما نازل كن؛ تا عيدى براى اوّل و آخر ما، و نشانه‌اى از تو باشد؛ و به ما روزى ده؛ تو بهترين روزى دهندگانى.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: نكته‌اى كه در اين
آیه است، اين است كه اين
دعا در ميان همه دعاها و تقاضاهايى كه در
قرآن از
انبیاء حكايت شده داراى خصوصيتى است كه در هيچ یک از آن‌ها نيست و آن افتتاح دعا است به نداى «
اللَّهُمَّ رَبَّنَا» و ساير ادعيه انبيا افتتاحشان به نداى
رب و يا ربنا است و اين خصوصيت نيست مگر براى دقت مورد و هول مطلع. البته در غير دعا يعنى در اقسام ستايش‌هايى كه از انبيا (ع) حكايت شده نظير اين افتتاح ديده مى‌شود.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «آخر»، ص۴۰.
