آثار حسادت

حسادت به معنای تمنّاى زوال نعمتى از برادر مسلم خود است. در روایات اسلامی برای حسادت آثاری بیان شده است.

فهرست مندرجات

۱ - آثار

۱. حسود، همواره در حال زجرکشیدن و سوختن است و طاقت دیدن نعمت را در مورد دیگری ندارد. همیشه غصه‌دار است.
۲. حسود، خانه آخرت خود را خراب می‌کند.
۳. حسود، ایمانش در معرض خطر حسادت است.
۴. محسود ثواب می‌برد و حسود وزر و وبال او را به دوش می‌کشد.
۵. حسود بر انعام و عطایای خداوند اعتراض می‌کند.
۶. خداوند از حسود بیزار است.
۷. حسادت آفت دین است.
۸. حسادت بیماری لاعلاج است.
۹. حسادت ذلت‌آور است.
۱۰. حسود در موقع مرگ در هول و هراس است و عذاب می‌بیند.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ نراقی، محمد، معراج السعاده، ص۴۰۳-۴۰۵.
۲.	↑ حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نور الثقلین، ج۳، ص۳۳۲.
۳.	↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۳۰۷.
۴.	↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱۵، ص۶۱، دارالحدیث.

۳ - منبع