• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آب بینی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


آب بینى یعنی اخلاط بینی که احکام آن در باب‌هاى طهارت، صلاة، صوم و اطعمه و اشربه آمده است.


درون بینى، باطن بدن محسوب مى‌شود، بنابر این اگر آب بینى با خون تماس پیدا کند، ولى پس از بیرون آمدن از بینى، آلوده به خون نباشد، پاک است.
[۱] طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروة الوثقی، ج۱، ص۱۷۵.    
این یک حکم کلی است که در جمیع بواطن بدن انسان صادق است. امام خمینی در کتاب تحریرالوسیله در این خصوص می‌نویسد: «ملاقاة ما فی الباطن‌ بالنجاسة التی فی الباطن لا ینجّسه، فالنخامة اذا لاقت الدم فی الباطن وخرجت غیر متلطّخة به طاهرة. نعم، لو ادخل شی‌ء من الخارج ولاقی النجاسة فی الباطن، فالاحوط الاجتناب عنه، و ان کان الاقوی عدم لزومه.»
[۲] موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۱۲۹، کتاب الطهارة، القول فی کیفیة التنجس بها، مسالة ۱۰.    
چیزی که در باطن‌ بدن با نجاستی که در باطن است ملاقات می‌کند نجس نمی‌شود، بنابراین خلطی که در باطن بدن با خون ملاقات نموده ولی وقتی که بیرون می‌آید آلوده به خون نباشد پاک است. البته اگر چیزی از خارج به داخل وارد شود و در داخل به نجاست‌ برسد (و سپس بدون آلودگی بیرون بیاید) احتیاط آن است که از آن اجتناب شود؛ اگرچه بنا بر اقوی اجتناب لازم نیست.

۱) فروبردن اخلاط بینى در حال روزه چنانچه وارد فضاى دهان نشود و به عمد نباشد، بلکه حتى به قول مشهور اگر عمدى هم باشد، روزه را باطل نمى‌کند. امام خمینی همسو با مشهور می‌فرماید: «همچنین (روزه باطل نمی‌شود به واسطه) فرو بردن اخلاطی که به فضای دهان نرسیده است، و بنا بر اقوی بین آنچه از سر فرود آید و یا از سینه بیرون آید فرقی نیست.»
[۳] موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۳۰۲، کتاب الصوم، القول فیما یجب الدمسک عنه، مسالة ۱۷.    

۲) در این که فروبردن اخلاط پس از ورود به فضاى دهان موجب بطلان روزه مى‌شود یا نه، اختلاف است؛ امّا فرو بردن آن پس از خروج از فضاى دهان، موجب بطلان روزه
[۴] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام،ج۱۶، ص۲۹۷-۳۰۰.    
و از جهت خباثت ،حرام است.
[۵] خمینی، روح الله، توضیح المسائل، مسئله۲۶۲۷.    
در این باره در تحریرالوسیله آمده است: آنچه (اخلاطی) که به فضای دهان رسیده است را باید بنا بر احتیاط (واجب) فرو نبرد.»
[۶] موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۳۰۲، کتاب الصوم، القول فیما یجب الدمسک عنه، مسالة ۱۷.    
و در این صورت که «اخلاط به فضای دهان رسیده و بعد فروبرده به احتیاط واجب قضا و کفاره دارد.»
[۷] موسوعة الامام الخمینی، ج۳۴، استفتائات امام خمینی، ج‌۳، ص۳۹۶، سؤال ۳۴۰۶.    
و اگر اخلاط از دهان بیرون آید و بعد آن را فروبرد، روزه‌اش باطل می‌شود.»
[۸] موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۳۰۲، کتاب الصوم، القول فیما یجب الدمسک عنه، مسالة ۱۷.    

۳) انداختن آب بینى در مسجد، مکروه
[۹] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۴، ص۱۲۷.    
و پاک کردن مسجد از آن در حال نماز، جایز است.
[۱۰] طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروة الوثقی، ج۳، ص۳۹.    


در خصوص بلعیدن نخامه حیوانات تحریرالوسیله می‌گوید: «لا اشکال فی حرمة القیح و الوسخ و البلغم و النخامة من کلّ حیوان.»
[۱۱] موسوعة الامام الخمینی، ج۲۳، تحریر الوسیلة، ج۲، ص۱۷۴، کتاب الاطعمة و الاشربة، القول فی الحیوان، مسالة ۳۶.    
چرک زخم و چرک بدن و بلغم و اخلاط سر و سینه هر حیوانی بدون اشکال حرام است.

۱. ↑ طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروة الوثقی، ج۱، ص۱۷۵.    
۲. ↑ موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۱۲۹، کتاب الطهارة، القول فی کیفیة التنجس بها، مسالة ۱۰.    
۳. ↑ موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۳۰۲، کتاب الصوم، القول فیما یجب الدمسک عنه، مسالة ۱۷.    
۴. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام،ج۱۶، ص۲۹۷-۳۰۰.    
۵. ↑ خمینی، روح الله، توضیح المسائل، مسئله۲۶۲۷.    
۶. ↑ موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۳۰۲، کتاب الصوم، القول فیما یجب الدمسک عنه، مسالة ۱۷.    
۷. ↑ موسوعة الامام الخمینی، ج۳۴، استفتائات امام خمینی، ج‌۳، ص۳۹۶، سؤال ۳۴۰۶.    
۸. ↑ موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۳۰۲، کتاب الصوم، القول فیما یجب الدمسک عنه، مسالة ۱۷.    
۹. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۴، ص۱۲۷.    
۱۰. ↑ طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروة الوثقی، ج۳، ص۳۹.    
۱۱. ↑ موسوعة الامام الخمینی، ج۲۳، تحریر الوسیلة، ج۲، ص۱۷۴، کتاب الاطعمة و الاشربة، القول فی الحیوان، مسالة ۳۶.    


• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام،ج۱، ص۹۳.    
• ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر)    ، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی    


رده‌های این صفحه : آب | احکام روزه | احکام طهارت | دیدگاه های فقهی امام خمینی | مباحث فقهی
جعبه ابزار