یَرْهَقُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَرْهَقُ: (وَلا یَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ) «یَرْهَقُ» از مادّه
«رهق»، به معنای پوشاندن قهری و اجباری است.
(لِّلَّذِينَ أَحْسَنُواْ الْحُسْنَى وَزِيَادَةٌ وَلاَ يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَلاَ ذِلَّةٌ أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ) (براى كسانى كه نيكى كردند، پاداش نيك همانند عملشان و افزون بر آن خواهد بود؛ و غبار غم و ذلّت، چهره‌هايشان را نمى‌پوشاند؛ آنها اهل بهشتند، و جاودانه در آن خواهند ماند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه الرهق - با دو فتحه- به معناى پيوستن و فرا گرفتن است. وقتى مى‌گويند رهقه الدين معنايش اين است كه سيلاب قرض به تدريج به او پيوست تا آنجا كه او را فرا گرفت، و كلمه قتر به معناى دود و يا غبار سياه رنگ است. و اگر
اهل بهشت را توصيف كرده به اينكه: چهره‌هايشان را قتر و
ذلت فرا نمى‌گيرد ، بدين جهت است كه قتر و ذلت وصف
اهل دوزخ است، كه گرفتار قتر يعنى سياهى صورت و ذلت يعنى سياهى معنوى مى‌شوند، و در آيه بعد در باره اهل دوزخ مى‌فرمايد:
(تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ) (دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَرْهَقُ»، ص۶۴۳.
