کِفْل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کِفْل (به کسر کاف و سکون فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای نصیب،
بهره، چند برابر و غیره آمده است.
کِفْل:
به معنی نصیب،
بهره، چند برابر و غیره آمده است.
در
مجمع فرموده:
کفل به معنی نصیب و از «
اکتفال بعیر» ماخوذ است و آن این است که پلاسی به
کوهان شتر بسته و سوار شوی در این صورت مقداری از پشت
شتر اشغال شده است و آن مقدار همان
کفل و نصیب است.
(مَنْ یَشْفَعْ شَفاعَةً حَسَنَةً یَکُنْ لَهُ نَصِیبٌ مِنْها وَ مَنْ یَشْفَعْ شَفاعَةً سَیِّئَةً یَکُنْ لَهُ کِفْلٌ مِنْها وَ کانَ اللَّهُ عَلی کُلِّ شَیْ‌ءٍ مُقِیتاً) (كسى كه
شفاعت «تشويق و كمک» براى كار نيكى كند، سهمى از آن براى او خواهد بود؛ و كسى‌كه شفاعت براى كار بدى كند، سهمى از آن خواهد داشت و
خداوند، حساب هر چيز را نگه مى‌دارد.)
مقابله
کفل با نصیب، با ملاحظه معنی
آیه، روشن می‌کند که
کفل به معنی نصیب است؛ یعنی: «هر که واسطه شود، واسطه خوبی، برای او از آن بهره‌ای است و هر که واسطه شود، واسطه بدی، برای او نیز از آن نصیبی خواهد بود
خدا به هر چیز حفیظ و نگهدارنده است».
این آیه صریح است در این که واسطه بودن در کار خوب و بد
گناه و
ثواب دارد.
(یا اَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ...) (اى كسانى كه
ایمان آورده‌ايد!
تقوای الهى پيشه كنيد و به پيامبرش ايمان بياوريد تا بهره‌اى دو چندان از رحمتش به شما بدهد و براى شما نورى قرار دهد كه با آن در ميان مردم و در مسير زندگى خود راه برويد و گناهان شما را ببخشد...)
در
مجمع و
جوامع الجامع کفلین را دو نصیب فرموده یعنی: «خدا به شما دو بهره از
رحمت خویش می‌دهد، یکی برای ایمان به
رسول خدا (صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) و دیگری برای ایمان به
پیامبران سلف (صلوات‌اللّه‌علیهم).
راغب از بعضی نقل کرده که مراد از تثنیه، متوالی بودنست، نه دوتا بودن و خودش
کفلین را رحمت
دنیا و
آخرت می‌داند.
المیزان «آمَنُوا» دوم را بعد از «آمَنُوا» ی اول به معنی ایمان تامّ و کامل گرفته و گوید: این ایمان بعد از ایمان و مرتبه‌ای فوق مرتبه اول است که گاهی اثرش در اثر ضعف از آن تخلف می‌کند و «
کِفْلَیْنِ» از رحمت به این مناسبت است.
این سخن کاملا صحیح است ولی به نظر نگارنده مراد از
کفلین پاداش دنیا و آخرت است در مقابل ایمان قوی، مثل:
(وَ آتَیْناهُ اَجْرَهُ فِی الدُّنْیا وَ اِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ) (و پاداش دنيوى او را داديم و او در آخرت از صالحان است).
و
(فَآتاهُمُ اللَّهُ ثَوابَ الدُّنْیا وَ حُسْنَ ثَوابِ الْآخِرَةِ) (از اين رو خداوند پاداش دنيا، و پاداش نيك آخرت را به آنها داد)
و
(فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوابُ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ) (زيرا پاداش دنيا و آخرت نزد خداست).
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «کفل» ج۶، ص۱۳۳.
