کُشِطَت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کُشِطَتْ: (وَاِذَا السَّمآءُ کُشِطَتْ) «کُشِطَتْ» از مادّه «
کشط» (بر وزن کشف)
در اصل چنان که «
راغب» در «
مفردات» می‌گوید: به معنای «کندن پوست حیوان» است،
و بنا به گفته «
ابن منظور» در «
لسان العرب» به معنای برداشتن پرده از روی چیزی نیز آمده است،
و لذا هنگامی که ابرها پاره شوند و متفرق گردند این تعبیر به کار می‌رود. و منظور از آن در
آیه مورد بحث، این است: پرده‌هایی که در این دنیا بر جهان ماده و عالم بالا افکنده شده، و مانع از آن است که مردم
فرشتگان یا
بهشت و
دوزخ- که درون این جهان است- را ببینند، کنار می‌رود، و انسان‌ها حقایق عالم هستی را می‌بینند، و دوزخ شعله‌ور، و بهشت به انسان‌ها نزدیک می‌گردد.
(وَإِذَا السَّمَاء كُشِطَتْ) (و پرده از روى اسرار آسمان برگيرند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در
مجمع البیان گفته: كلمه كشط به معناى قلع و كندن چيزى است كه سخت به چيز ديگر چسبيده، و قهرا كندنش نيز به شدت انجام مى‌شود. و كشط آسمان قهرا با آيه
(وَ السَّماواتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ)،
و آيه
(وَ يَوْمَ تَشَقَّقُ السَّماءُ بِالْغَمامِ وَ نُزِّلَ الْمَلائِكَةُ تَنْزِيلًا) و ساير آيات مربوطه به اين معنا منطبق مى‌شود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «کُشِطَتْ»، ص۴۶۰.
