کَأَدَ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کَأَدَ (به فتح کاف و همزه) و كَأْداء (به فتح کاف و همزه) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مشقت، شدت و اندوه است. این کلمه سه بار در نهج‌البلاغه آمده است.
کَأَدَ كَأد و كَأْداء به معنای مشقت، شدت و اندوه است. «
تكاء
دنى الامر» يعنى كار بر من سخت شد.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
حق تعالی فرموده:
«لَمْ يَتَكَاءَدْهُ صُنْعُ شَيْء مِنْهَا إِذْ صَنَعَهُ، وَلَمْ يَؤُدْهُ مِنْهَا خَلْقُ مَا بَرَأَهُ. » «سخت نشده بر او آفريدن چيزى از موجودات وقتى كه آن را آفريد و خسته نكرده او را آفريدن آن چه آفريده و به ظهور رسانيده است.»
(شرح‌های خطبه:
)
و از زبان اهل قبور نقل كرده:
«وَخَوَتِ الاَْجْسَادُ النَّوَاعِمُ، وَلَبِسْنَا أَهْدَامَ الْبِلَى، وَتَكَاءَدَنَا ضِيقُ الْمَضْجَعِ.» «بدن‌هاى متنعّم و تازه ما منهدم و پاره پاره شد و لباس‌هاى پوسيده شدن را پوشيديم و تنگى قبر بر ما سخت شد.»
(شرح‌های خطبه:
)
این کلمه سه بار در نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کاد»، ج۲، ص۸۸۹.
