کلمه مصرّف
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
كلمه مصرَّف، به‌معنای
فعل دالّ بر
زمان گذشته یا آینده است.
کلمه به اعتبار دلالتش بر زمان، به مصرَّف و غیرمصرَّف تقسیم می‌شود. کلمه مصرَّف آن است که بر زمان گذشته یا آینده دلالت کند، مانند
فعل ماضی و فعل
مضارعی که سین یا سوف به اول آن اضافه شده باشد. کلمه غیر مصرَّف یا "کلمه قائم" آن است که بر زمان حال دلالت کند. در
زبان عرب کلمه‌ای که منحصراً برای زمان حال وضع شده باشد، وجود ندارد. بنابراین، وجود کلمه قائم یا غیر مصرَّف در زبان عربی منتفی است، و برای رساندن این معنا، به کلمه
مضارع (که
مشترک بین حال و آینده است)، لفظ "هذه الساعة" و یا "هذا الوقت" و امثال این دو اضافه می‌گردد تا بر زمان حال دلالت کند؛ مانند: "زید یمشی فی الحال". و گاهی نیز از کلمه ماضی برای زمان حال به نحو عاریه استفاده می‌شود؛ مانند: "انّ زیداً صَحَّ"؛ یعنی زید الآن صحت و سلامتی خود را به دست آورد.
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:
• ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق).
• ابن رشد، محمد بن احمد، تلخیص کتاب العبارة.
•
ابن سهلان ساوی، عمر بن سهلان، البصائر النصیریه.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «کلمه مصرَّف»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۴/۳.
