کَعْم (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کَعْم (به فتح کاف و سکون عین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای بستن دهان شتر تا چيزى نخورد و كسى را به دندان نگيرد است.
مَكْعُوم ( به فتح میم و سکون کاف) به معنای دهان بسته و ساكت است. این کلمه دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
کَعْم (مثل عقل) به معنای بستن دهان شتر تا چيزى نخورد و كسى را به دندان نگيرد است.
مَكْعُوم به معنای دهان بسته و ساكت است.
حضرت علی (علیهالسلام) درباره بندگان
خدا فرموده:
«فَهُمْ بَيْنَ شَرِيد نَادٍّ وَ خَائِف مَقْمُوع وَ سَاكِت مَكْعُوم» «پس آنها يا از مردم گريزان، يا ترسان مقهور و يا ساكت و زبان بستهاند.»
(شرحهای خطبه:
)
در خلقت زمين فرموده:
«وَ كَعَمَتْهُ عَلَى كِظَّةِ جَرْيَتِهِ» «
زمین دریای وسط خويش را با وجود جريان آن زبان بسته كرد.»
(شرحهای خطبه:
)
این کلمه دو بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کعم»، ج۲، ص۹۰۵.