کشف و شهود (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کشف و شهود به معنای ظهور حقایق غیبی و عوالم معنوی بر سالک است.
منابع احکام منحصر در
کتاب،
سنت،
عقل و
اجماع است. مقصود از عقل دلیل قطعی عقل از راه ملازمه میان
حکم شرع و عقل است و مقصود از
اجماع، اتفاق فقها که کاشف از قول
معصوم (علیه‌السّلام) باشد.
عمده منبع احکام، کتاب خدا و سنت می‌باشد و احکام باید
مستند به آن دو باشد و هر حکمی که
مستند به یکی از منابع یاد شده نباشد،
حجت نیست، از این‌رو کشف و
شهود از راه‌های دستیابی به
حکم شرعی به شمار نمی‌رود.
البته اگر کسی از این راه علم قطعی پیدا کند، برای خود او حجت خواهد بود، نه برای دیگری چنان که چنین علمی نمی‌تواند
مستند شهادت و
قضاوت قرار گیرد.
فرهنگ ففه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۷، ص۱۲۳.
