پیشگویی شهادت امام حسین در کتب آسمانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پیشگویی شهادت امام حسین در کتب آسمانی، از مباحث مرتبط به پیشگویی‌های شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) است.
انبیای الهی و
اهل بیت (علیهم‌السّلام) و برخی از اصحاب خاص آنان، در
روایات فراوانی از
امور غیبی و حوادث آینده خبر داده‌اند. اخبار از
شهادت امام حسین (علیه‌السلام) نیز از این مقوله است؛ زیرا روایات فراوانی از
پیامبران و
ائمه (علیهم‌السّلام) و برخی از اصحاب نقل شده که از شهادت امام حسین (علیه‌السلام) خبر می‌دهد.
کعب‌الاحبار یکی از کسانی است که از پیشگویی شهادت امام حسین (علیه‌السلام) در کتاب آسمانیِ
بنی اسرائیل خبر داده است.
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و جمعی از اهل بیت و یاران ایشان، مکررا
شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) را پیشگویی کرده‌اند. در این پیشگویی‌ها، علاوه بر شهادت امام، جزئیّات مربوط به برخی حوادث و شرایط آن، مانند: زمان و مکان شهادت، شرکت‌کنندگان در قتل و سران آنها، و کسانی که از یاری وی امتناع می‌ورزند، نیز دیده می‌شود. تعداد روایات و احادیث مربوط به پیشگویی واقعه کربلا به حدی است که هر پژوهشگر بی‌طرفی به صدور آنها از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و اهل بیت (علیه‌السّلام) اطمینان می‌کند، هرچند در مورد برخی جزئیات یقین حاصل نشود. به علاوه این احادیث هرگونه تردیدی را مبنی بر اینکه امام (علیه‌السّلام) با علم و آگاهی مسیر شهادت را انتخاب کرده، از بین می‌برد. در منابع حدیثی
شیعه و
سنی، روایات متعددی نقل شده که برخی از اصحاب از شهادت امام حسین (علیه‌السلام) خبر می‌دهد.
کعب‌الاحبار که از بزرگان علمای اهل کتاب بوده و پس از گرویدن به
اسلام با
اصحاب پیامبر مصاحبت داشته و برای آنها از کتب اسرائیلی و اخبار امت‌های گذشته حدیث نقل می‌کرده است. او یکی از کسانی است که از پیشگویی شهادت امام حسین (علیه‌السلام) در کتاب آسمانیِ بنی اسرائیل خبر داده است.
روایات پیشگویی شهادت امام حسین (علیه‌السلام) از لحاظ قوت سند و روشنی
دلالت و مفهوم، یکسان نیستند. برخی از آنها (که با بقیه روایات اشتراک مضمونی دارند) از لحاظ سند، صحیح، و برخی دیگر، موثق هستند؛ اما در مجموع، روایات پیشگویی شهادت امام حسین (علیه‌السلام) ازنظر کثرت،
تواتر معنوی دارند و از گذشته، علمای
اسلام آنها را پذیرفته‌اند. البته این موضوع یکی از مسائل مشهور و مسلم در تاریخ زندگانی
امام حسین (علیه‌السلام) است؛ چنان که در توقیع
حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) که برای وکیل خود
قاسم بن علاء درباره تعلیم دعای روز سوم
شعبان (سالروز ولادت آن بزرگوار)، چنین آمده است:
«... اللَّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ بِحَقِّ المَولودِ في هذَا اليَومِ ، المَوعودِ بِشَهادَتِهِ قَبلَ استِهلالِهِ ووِلادَتِهِ...»؛
«... خداوندا از تو درخواست می‌کنم به حق مولودی که در این روز متولد شده و قبل از تولد و ورودش (به این
دنیا) وعده شهادتش داده شده است...».
بر اساس روایتی از
کعب الاحبار، در کتاب آسمانی یهودیان آمده است که مردی از نسل
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به شهادت می‌رسد و یارانش پیش از آنکه آثار خون و عرق نبرد از تنشان پاک شود، به
بهشت راه یافته و با
حورالعین همنشین می‌شوند. مفسران معتقدند این حدیث به شهادت امام حسین (علیه‌السلام) و یارانش در واقعه عاشورا اشاره دارد:
«عن کعب الاحبار: انَّ فی کِتابنا: انَّ رَجُلاً مِن وُلدِ مُحَمَّدٍ رَسولِ اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یُقتَلُ، ولا یَجِفُّ عَرَقُ دَوابِّ اصحابِهِ حَتّی یَدخُلُوا الجَنَّةَ، فَیُعانِقُوا الحورَ العینَ.»«
الامالی شیخ صدوق به نقل از کعب الاحبار: در کتاب آسمانیِ ما هست که مردی از فرزندان محمّد، پیامبر خدا، کشته می‌شود و هنوز عرق مرکب یارانش خشک نشده است که وارد بهشت می‌شوند و با حور العین معانقه می‌کنند.»
بر اساس روایتی دیگر که از
عمار دهنی نقل شده است،
امام علی (علیه‌السّلام) در حال عبور از کنار
کعب‌الاحبار، بودند. کعب با دیدن امام علی (علیه‌السّلام) گفت: "از نسل این مرد، مردی به همراه گروهی شهید خواهد شد و پیش از آنکه عرق اسبانشان خشک شود، به دیدار
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شتافته و در جوار ایشان آرام خواهند گرفت. در این هنگام،
امام حسن (علیه‌السّلام) از آنجا عبور کردند. حاضران از کعب پرسیدند: "آیا منظور شما این آقا است؟" کعب پاسخ داد: "نه." اندکی بعد، امام حسین (علیه‌السّلام) از آنجا عبور کردند. حاضران دوباره پرسیدند: "آیا منظور شما این آقا است؟" کعب این بار با قاطعیت پاسخ داد: "آری، منظور من ایشان است."
«عن عمّار الدهنی: مَرَّ عَلِیٌّ (علیه‌السّلام) عَلی کَعبٍ، فَقالَ: یُقتَلُ مِن وُلدِ هذَا الرَّجُلِ رَجُلٌ فی عِصابَةٍ لا یَجِفُّ عَرَقُ خُیولِهِم حَتّی یَرِدوا عَلی مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله، فَمَرَّ حَسَنٌ (علیه‌السّلام) فَقالوا: هذا یا ابا اسحاقَ؟ قالَ: لا. فَمَرَّ حُسَینٌ (علیه‌السّلام) فَقالوا: هذا؟ قالَ: نَعَم.»«
المعجم الکبیر به نقل از عمّار دُهنی: امام علی (علیه‌السّلام) بر کعب گذشت. کعب گفت: مردی از فرزندان این مرد، همراه گروهی کشته می‌شود که هنوز عرق اسبانشان خشک نشده، بر محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وارد می‌شوند. در این میان، امام حسن (علیه‌السّلام) عبور کرد. گفتند: ای ابو اسحاق! این است؟ گفت: نه. امام حسین (علیه‌السّلام) گذشت. گفتند: این است؟ گفت: آری.»
• پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۱۷۵-۱۹۲.
