پرداخت برات
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پرداخت
برات از مباحث مطرح در
علم حقوق بوده و منظور از
برات سندی حاوی دستور شخصی به دیگری جهت پرداخت مبلغی معین در
وعده‌ای معین و یا قابل تعیین به شخص ثالث یا حواله‌کرد او است.
ارائه
برات توسط دارنده آن به مسئول اصلی و مطالبه وجه و پرداخت وجه توسط براتگیر به دارنده قانونی آن شرایط پرداخت
برات محسوب می‌شود. براتگیر باید،
برات را با پولی پرداخت کند که در
برات مشخص شده است.
برات عبارت است از سندی است تجارتی که به وسیله آن شخصی که محیل نامیده می‌شود به شخصی که محال علیه نامیده شده است
حواله می‌دهد که مبلغی در وجه
شخص ثالث (که محال له
برات نام دارد) یا به حواله‌کرد او بپردازد.
در
قانون تجارت ایران هم‌چون قانون تجارت فرانسه،
برات تعریف نشده است، اما از مجموع مقررات حاکم به این
سند تجاری می‌توان تعریفی از آن به دست آورد که امروزه دیگر جنبه کلاسیک دارد. در واقع
برات عبارت است از نوشته‌ای که به موجب آن شخصی به شخص دیگر دستور می‌دهد که در
وعده‌ای معین و یا قابل تعیین مبلغ معینی را به شخص ثالث یا به حواله‌کرد او پرداخت نماید. دستور‌دهنده را براتکش، صادر کننده یا
برات‌دهنده، شخصی را که دستور به او داده شده است، براتگیر یا محال علیه و شخصی را که
برات به نفع او داده می‌شود، دارنده
برات می‌نامند.
پرداخت هم عبارت است از اجراء تعهدی که موضوع آن
وجه نقد باشد. اصطلاح pey ment در حقوق فرانسه اعم از پرداخت است، زیرا شامل تعهداتی که موضوع آن وجه نقد هم نباشد نیز می‌شود.
پرداخت
برات توسط براتگیر باید در سر
وعده به عمل آید. برای این کار، دارنده مکلف است
برات را به براتگیر ارائه دهد. هرگاه پرداخت صورت گیرد، به عمر
برات پایان داده می‌شود و از این تاریخ مسئولیت تضامنی مسئولان
برات تمام می‌شود. اگر
برات پرداخت نشود، دارنده حق دارد پس از اعتراض، به مسئولان
برات مراجعه کند.
شرایط پرداخت
برات به شرح ذیل است:
ماده ۲۷۹ قانون تجارت بیان داشته که: دارنده
برات باید روز
وعده، وجه
برات را مطالبه کند. قانون تجارت ما به طور صریح به ارائه
برات اشاره‌ای ندارد، اما از مدلول ماده ۲۷۹ می‌توان این مطلب را دریافت نمود. بنابراین بدهکار
برات در روز
وعده باید بداند که
برات در دست چه کسی است. چون
برات متضمن چندین مسئول پرداخت است که برخی نیز بدهکار نهایی نیستند و فقط در صورت عدم پرداخت
برات توسط بدهکار اصلی، باید مبلغ آن را به دارنده بپردازد، دارنده مکلف است
برات را به موقع به مسئول اصلی ارائه دهد و وجه آن را مطالبه کند. زیرا ممکن است بعد از گذشت مهلت
برات، مسئول اخیر به سبب
ورشکستگی یا
اعسار قادر به پرداخت وجه آن نباشد و در نتیجه، دیگر مسئولان مجبور به تحمل
زیان ناشی از پرداخت
برات شوند. البته اثبات این که دارنده
تکلیف خود در ارائه
برات را عمل کرده است، فقط با انجام یافتن تشریفات واخواست ممکن است و نمی‌توان آن را به طریق دیگری مثل
شهادت شهود مبنی بر این که
برات سر
وعده تسلیم متعهد شده است اثبات کرد.
برات باید به براتگیر ارائه گردد، اعم از این که
برات را قبول کرده یا نکرده باشد، زیرا به موجب
برات دارنده به طلبکار مستقیم براتگیر تبدیل می‌شود. ارائه
برات در محلی به عمل می‌آید که در
برات ذکر شده است. این محل ممکن است محل اقامت براتگیر باشد و یا محل دیگری که در
برات قید شده است. هر گاه
برات نکول شده و اعتراض به عمل آمده و سپس شخص ثالثی مطابق مواد ۲۳۹ و ۲۴۰ قانون تجارت آن را به نام
برات‌دهنده یا یکی از ظهرنویس‌ها قبول کرده باشد،
برات برای پرداخت، باید به شخص ثالث نیز ارائه گردد. هرگاه چند نفر پرداخت
برات را تعهد کرده باشند، باید پرداخت وجه
برات از تمام آنها مطالبه شود و رد صورت عدم پرداخت، اعتراض عدم تادیه نیز علیه تمام آنان به عمل آید.
براتگیر مکلف است وجه
برات را به دارنده قانونی آن پرداخت کند، اما در صورت عدم رعایت شرایطی که قانون تجارت معین کرده است، پرداخت او صحیح نیست و در مقابل اشخاصی که نسبت به وجه
برات حقی دارند مسئول است. شرایط پرداخت صحیح
برات نیز عبارت‌اند از:
براتگیر مکلف است بررسی کند کسی که
برات را در دست دارد، دارنده قانونی آن است یا خیر؟ زیرا اگر
برات را به کسی پرداخت کند که دارنده قانونی
برات نباشد، ممکن است مرتکب خطا محسوب گردد و مجبور شود یک بار دیگر مبلغ
برات را به کسی که دارنده قانونی
برات است پرداخت کند. البته چون در قانون تجارت ایران به این تکلیف براتگیر تصریحی نشده است، تخلف او نسبت به دارنده
برات، تابع مقررات عام
حقوق مدنی است و
دادگاه تخلف و مسئولیت براتگیر و یا مسئول دیگری که
برات را به شخصی غیر از دارنده قانونی پرداخت کرده است معین خواهد کرد، ولی از نظر بررسی
برات توسط براتگیر، دارنده قانونی (دارنده قانونی کسی است که از نظر مقررات تجاری،
برات را در اختیار دارد که ممکن است مالک واقعی
برات نباشد.)
برات از دارنده واقعی آن جدا است.
ماده ۲۵۸ قانون تجارت مقرر داشته که شخصی که در سر
وعده وجه
برات را می‌پردازد، بریءالذمه محسوب می‌شود مگر آن که وجه
برات قانوناً در نزد او توقیف شده باشد. بنابراین تکلیف براتگیر به عدم پرداخت
برات در صورتی است که دادگاه یا مرجع قانونی دیگری دستور توقیف صادر کرده باشد و صرف تقاضای طلبکاری که دارنده
برات به او مدیون است، کافی نیست. برعکس اگر با وجود توقیف قانونی وجه
برات در نزد براتگیر، وی وجه آن را پرداخت کند، مکلف خواهد شد یک بار دیگر معادل وجه
برات را به صاحبان حق پرداخت کند.
مطابق ماده ۲۵۶ قانون تجارت شخصی که وجه
برات را قبل از
موعد تادیه نموده در مقابل اشخاصی که نسبت به وجه
برات حقی دارند، مسئول است. البته این قاعده با قواعد عام تفاوت چندانی ندارد، زیرا مطابق این قواعد نیز هر گاه کسی
دین را به کسی که طلبکار واقعی نیست، پرداخت کند در مقابل طلبکار واقعی بریءالذمه نخواهد بود با وجود این ماده ۲۵۶ به نفع دارنده
براتی که سر
موعد مراجعه می‌کند، اماره‌ای بر قرار کرده که خلاف آن را نمی‌توان اثبات کرد. هر گاه
برات قبل از
موعد پرداخت شده باشد، دارنده واقعی مستحق دریافت وجه آن است و لزومی ندارد ثابت کند که براتگیر در پرداخت قبل از
موعد برات دارای سوء نیت بوده و یا تقلب کرده است. در پرداخت قبل از
موعد وجود تقلب مفروض است و دارنده واقعی را از مراجعه به قواعد عام معاف می‌کند.
قواعد و تشریفاتی که قانون تجارت برای اهمیت دادن به
برات مقرر کرده است، ایجاب می‌کند که
برات در سر
وعده پرداخت شود، ولی محاکم به موجب ماده ۲۷۷
قانون مدنی می‌توانند برای پرداخت دین از ناحیه محکوم علیه مهلتی معین کنند و قرار اقساط صادر کنند. اما در مورد
برات تحت هیچ شرایط دادگاه برای پرداخت وجه
برات به محکوم علیه حق ندارد مهلتی معین کند. همچنین
برات به
وعده باید روز آخر
وعده پرداخته شود. (ماده ۲۵۴ قانون تجارت) ماده ۲۵۵ قانون تجارت نیز بیان نموده است که روز رویت در برواتی که به
وعده از رویت است و روز صدور
برات در برواتی که به
وعده از تاریخ صدور است حساب نخواهد شد.
براتگیر مکلف است،
برات را با پولی پرداخت کند که در
برات قید شده است. (ماده ۲۵۲ قانون تجارت) بنابراین پرداخت
برات به پول خارجی نیز صحیح خواهد بود. البته بر اساس مقررات ارزی کشور، ممکن است پرداخت با پول خارجی ممنوع گردد. به موجب ماده ۲۵۳ قانون تجارت اگر دارنده
برات به
برات‌دهنده یا کسی که
برات را به او منتقل کرده است، پولی غیر از آن نوع که در
برات تعیین شده است، بدهد و آن
برات در نتیجه نکول یا امتناع از قبول یا عدم تادیه اعتراض شود، دارنده
برات می‌تواند از دهنده
برات یا انتقال‌دهنده، نوع پولی را که داده یا نوع پولی را که در
برات معین شده مطالبه کند. ولی از سایر مسئولین وجه
برات جز نوع پولی که در
برات معین شده، قابل مطالبه نیست.
هر گاه براتگیر در سر
وعده برات را پرداخت نکند، ممکن است شخص ثالثی وجه
برات را پرداخت کند. پرداخت توسط شخص ثالث به منظور جلوگیری از تعقیب متعهد
برات به عمل می‌آید. ماده ۲۷۰ قانون تجارت در این زمینه مقرر داشته که هر شخص ثالثی می‌تواند از طرف
برات‌دهنده یا یکی از ظهرنویس‌ها، وجه
برات اعتراض شده را کارسازی نماید. دخالت
شخص ثالث و پرداخت وجه باید در اعتراض نامه یا ذیل آن قید شود.
منظور از شخص ثالث شخصی غیر از براتگیر قبول‌کننده است. بنابراین براتگیری که
برات را قبول نکرده، می‌تواند حین ارائه
برات برای پرداخت، آن را به عنوان شخص ثالث پرداخت کند. البته شخص ثالث ممکن است یکی از مسئولان
برات و یا غیر از آنان باشد. قانون تجارت ما بیان نموده که شخص ثالث می‌تواند از طرف
برات‌دهنده یا یکی از ظهرنویس‌ها، وجه
برات را پرداخت کند. در هر حال اگر شخص ثالث وجه
برات را از طرف
برات‌دهنده پرداخت نماید در این صورت همه ظهرنویس‌ها بریءالذمه می‌گردند، ولی ثالث برای وصول آن می‌تواند به
برات‌دهنده مراجعه کند.
همچنین اگر شخص ثالث قبول‌کننده، تعیین کند که به نفع کدام یک از امضاءکنندگان اقدام به قبولی
برات نموده با استفاده از وحدت ملاک ماده ۲۷۳ قانون تجارت باید این قاعده را اعمال کنیم که به نفع
برات‌دهنده
برات را قبول کرده، چون در این صورت تعداد بیشتری از مسئولان
برات از مراجعه دارنده
برات مصون می‌مانند.
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «پرداخت برات»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۱/۱۶.
