وَحْش (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَحْش (به فتح واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای وحشی در مقابل اهلی است.
این واژه فقط یک‌بار در
قرآن مجید آمده است.
وَحْش به معنای وحشی در مقابل اهلی است.
در
مفردات می‌گوید: وحش خلاف انس است، حیواناتی که با
انسان انس ندارند وحش خوانده می‌شوند و جمع آن وحوش است.
به مواردی از
وَحْش که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ اِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ) (و در آن هنگام كه وحوش جمع شوند.)
(وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْاَرْضِ وَ لا طائِرٍ یَطِیرُ بِجَناحَیْهِ اِلَّا اُمَمٌ اَمْثالُکُمْ ما فَرَّطْنا فِی الْکِتابِ مِنْ شَیْ‌ءٍ ثُمَّ اِلی رَبِّهِمْ یُحْشَرُونَ) (هيچ جنبنده‌اى در زمين، و هيچ پرنده‌اى كه با دو بال خود پرواز مى‌كند، نيست مگر اين‌كه امت‌هايى همانند شما هستند. ما هيچ چيز را در اين كتاب، فرو گذار نكرديم؛ سپس همگى به سوى
پروردگارشان محشور مى‌گردند.)
این آیه و آیه ماقبل اشاره به حشر حیوانات بلکه همه جنبندگان دارند.
این لفظ بیشتر از یک‌بار در قرآن مجید نیامده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وحش»، ج۷، ص۱۸۹.
