• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وَثْب (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَثْب (به فتح واو و سکون ثاء) وُثُوب (به ضم واو و ثاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای جهيدن، برخاستن و قيام كردن است. این واژه پنج بار در نهج البلاغه آمده است.



وَثْب، وُثُوب به معنای جهيدن، برخاستن و قيام كردن آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره شورشيان بصره فرموده: «فَقَدِمُوا عَلَى عُمَّالِي... وَ وَثَبُوا عَلى شِيعَتِي، فَقَتَلُوا طَائِفَةً مِنْهُمْ غَدْراً، وَ طَائِفَةٌ عَضُّوا عَلى أَسْيَافِهِمْ...» «عائشه و پيروانش بر كارگزاران من آمدند، و بر شیعه و تابعان من برخاستند، گروهى از آنها را با حیله كشتند و گروهى را بر دم شمشیر گرفتند.»
در روز صفین به وقت فرمان حمله به چادر معاویه فرمود: اين چادر طناب‌دار را در نظر بگيريد و از وسط آن بزنيد كه شیطان در آن جاى گرفته، دستى را براى حمله باز كرده و پا را براى فرار آماده نموده است (يعنى اگر ترسيديد او حمله مى‌كند و اگر حمله كرديد فرار مى‌نمايد)، عين جمله طلائى امام صلوات الله عليه چنين است: «قَدْ قَدَّمَ لِلْوَثْبَةِ يَداً وَ أَخَّرَ لِلنُّكُوصِ رَجُلاً » «دستى را براى حمله باز كرده و پا را براى فرار آماده نموده است.» «وثبه» به معنى حمله و هجوم است.
درباره مهار شدن مركز مذاب زمین به وسيله پوسته آن و كوه‌ها، فرموده: «فَهَمَدَ بَعْدَ نَزَقَاتِهِ وَ لَبَدَ بَعْدَ زَيَفَانِ وَثَبَاتِهِ» «بعد از اضطراب و طپش‌هايش خاموش شد و بعد از جهش موج‌هايش ايستاد.»


این ماده پنج بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۱۱۱۹.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۲، ص۱۷۹.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۵۳۳، خطبه۲۱۷.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۲۲۸، خطبه۲۱۳.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۳۷، خطبه۲۱۸.    
۶. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۱، ص۱۲۱.    
۷. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۱۲۶، خطبه۶۵.    
۸. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۱، ص۱۱۱، خطبه۶۴.    
۹. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۹۷، خطبه۶۶.    
۱۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۵، ص۱۶۸.    
۱۱. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۱۹۷، خطبه۹۰.    
۱۲. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۱، ص۱۷۳، خطبه۸۹.    
۱۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۳۲، خطبه۹۱.    
۱۴. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۶، ص۴۳۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وثب»، ج۲، ص۱۱۱۹.    






جعبه ابزار