وی مسیحی بود که به دست امام حسین علیه السلام مسلمان شد و با مادرش همراه آن حضرت به کربلا آمد. در روز عاشورا پس از شهادت زیاد بن مهاصر، بر اسب سوار گشت و عمود خیمه را به دست گرفت و به جنگ پرداخت. پس از کشتن هفت یا هشت تن از سپاه دشمن اسیر گشت. وهب را نزد عمر سعد آوردند. عمر سعد فرمان داد گردنش را زدند و سرش را به سوی سپاه امام حسین علیه السلام پرتاب کردند.
مادرش، شمشیر وی را برداشت و به میدان رفت. امام حسین علیه السلام به وی فرمود: ای مادر وهب! به جای خویش باز گرد که خدا جهاد را از زنان برداشته است. همانا تو و پسرت با جدّم حضرت محمد صلی الله علیه وآله در بهشت خواهید بود.
مؤلف ناسخ التواریخ هم در ذیل عنوان وهب بن عبدالله به نقل از طریحی نام وهب بن وهب را نیز آورده ولی یادآور شده است که هر چه جستجو کرده بیش از یک وهب نیافته است.
