وهابیت و میراث اسلامی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وهابیان، پیرو محمد بن عبدالوهاب بن سلیمان تمیمی نجدی هستند. او پیرو مکتب ابن‌تیمیه و شاگرد او ابن قیم الجوزی بود.
وهابیان پیرو محمد بن عبدالوهاب بن سلیمان تمیمی نجدی (۱۱۱۵- ۱۲۰۶) هستند او پیرو مکتب
ابن تیمیه و شاگرد او ابن قیم الجوزی بود که عقاید جدیدی را در
جزیرة العرب بنا نهاد.
سیره مستمره علمای بزرگ
شیعه بر این بوده و همیشه از
استدلال استفاده و حتی به صورت تحدی مطرح می‌کردند. این نشان می‌دهد که پایه و اساس اعتقادات شیعه بر استدلال استوار است. هم‌چنان‌که مشاهده می‌کنیم، شیعه در هیچ زمانی از
تاریخ با جنگ ابتدایی برای شیعه کردن دیگران موافق نبوده و همیشه کار خود و مذهبش را با استدلال
پیش برده و همیشه با ایجاد جلسات گفت‌وگو و تألیف کتب و با در
اختیار گذاشتن کتاب‌ها نزد مردم، آنها را به استدلالات دینی و عقلی
دعوت کرده‌اند و همیشه عامل به این مطلب بوده‌اند که برای
خدا بر مردم دو نوع
حجت است: یکی ظاهر و
آشکار و دیگری باطنی و مخفی. اما آشکار از آن حجت‌ها
انبیا و
پیامبران و
ائمه معصومین هستند و مخفی از آن
عقل می‌باشد،
و این
آیه را نصب العین خود قرار داده که:
«قل هاتوا برهانکم ان کنتم صادقین».
و مخالفانش را دعوت به استدلال و
برهان می‌نماید.
اما
وهابیت در هر کجا وارد شده است، اولاً دست به کشتار مردم زده است و ثانیاً علوم و
فرهنگ و
مذهب آنجا را به هم ریخته است.
از کارهای ناپسند این
طایفه، حمله به شهر مقدس
کربلا در سال ۱۲۲۶ می‌باشد که در ۱۸ ذی الحجه همان سال اتفاق افتاد. این کار بزرگ‌ترین فاجعه تاریخ
کربلا بعد از عاشورا بود که تاریخ
نویسان آن را عاشورای دوم نام نهادند. زمانی که سپاه وهابیان به کربلا رسید، اکثر مردم برای
زیارت نجف به آنجا رفته بودند. مردم کمی که در شهر مانده بودند، به سرعت دروازه را بسته بودند. وهابیان که حدود ۶۰۰ شتر سوار و چهارصد اسب سوار بودند، بالاخره وارد شهر شدند و مردم را کشتند. و شروع به تخریب مکان مقدس
مسلمانان بالاخص شیعیان و
قبر امام حسین (علیه‌السلام) کرده و
طلا و
جواهرات را به غارت بردند و ۵۰ نفر را در کنار
ضریح و پانصد نفر را در صحن کشتند.
آنها همچنین در هشتم شوال ۱۳۴۴ به دستور فقیهان وهابی
مدینه، که به ویران ساختن ائمه
بقیع فتوا داده بودند، شروع به تخریب آن مکان مقدس نمودند.
در سال ۱۳۱۸ قبرها و گنبدهایی که در مزار بزرگان
مکه بود، تخریب و ویران نمودند.
می‌توان گفت وهابیت به هر شهری حمله کرده است، یکی از اصلی‌ترین اهداف وی آثار فرهنگی آن شهر بوده است. یکی از کارهایی که ننگ دائمی برای وهابیت به همراه داشته است،
آتش زدن کتاب‌خانه بزرگ المکتبه العربیه بود که بیش از شصت هزار عنوان
کتاب گران‌قدر کم‌نظیر و بیش از چهل هزار نسخه خطی منحصر به فرد داشت که در میان آنان آثار خطی دوران
جاهلیت و قرارداد
یهودیان با
کفار قریش بر ضد
رسول خدا وجود داشت و همچنین آثار خطی
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) ابوبکر،
عمر،
خالد بن ولید و... در آنجا موجود بود. در همین کتاب‌خانه بت‌هایی که در هنگام ظهور
اسلام مورد پرستش بوده، ار جمله لات و عزی و هبل و منات وجود داشت که همه به دست وهابیان از بین رفت.
مورد بعد حمله
نجف و از بین بردن کتب کتاب‌خانه آستان آن حضرت است و امروز هم می‌بینیم که طالبان همان شیوه را در
افغانستان ادامه داده و آثار فرهنگی آنجا را از بین می‌برد. بنابراین وقتی این کارها را در قدیم و اکنون با هم مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم این کارنامه سیاه
وهابیت در آن زمان با امروزه یکسان بوده و فقط و فقط تغبیر در شیوه و عمل‌کرد آنان است که ما از باب مشت نمونه خروار
ذکر کردیم.
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «وهابیت و میراث اسلامی».
