ولادت حضرت مهدی از دیدگاه اهل سنت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اصل مسئله
مهدویت در اسلام مانند مسئله
امامت، یک مسئله اتفاقی بین همه
مذاهب کلامی و فقهی
اسلام است. اما
در موضوع
ولادت حضرت مهدی (علیه‌السلام) ، اختلاف نظر وجود دارد.
طبق اعتقاد علمای
شیعه، تولد
حضرت مهدی (علیه‌السّلام) مورد
اجماع بوده و از ضروریات
مذهب شیعه به شمار می‌آید و این اعتقاد
در آثار کهن شیعه تا دوره‌های کنونی به ثبت رسیده است، چنانکه
کلینی با صراحت می‌نویسد: «ولد ع للنصف من شعبان سنة خمس و خمسین و مائتین»
مهدی (علیه
السّلام)
در نیمه
شعبان سال ۲۵۵متولد شده است.
شیخ صدوق،
شیخ مفید،
سید مرتضی،
شیخ طوسی و
علامه طباطبائی نیز بر این عقیده تاکید کرده اند.
اما عقیده به مسئله تولد حضرت
مهدی (علیه
السّلام)
در میان
اهل سنت از مسائل اختلافی است که آنها را به دو گروه تقسیم کرده است. گروهی از اهل تسنن، منکر ولادت آن حضرت هستند (محسن عباد استاد دانشگاه
مدینه در این بار می‌گوید : «
در دیدگاه اهل سنت،
مهدی...
در آخر الزمان متولد می‌شود وحاکمیت
اسلام رابه دست می‌گیرد»)
ولی اکثریت قریب به اتفاق
در منابع کلامی، حدیثی، تاریخی و ادبی خود بطور صریح به تولدایشان، اعتراف کرده‌اند و معتقدان به ولادت آن حضرت نیز
در انتساب آن بزرگوار به
امام عسکری (علیه‌السّلام) و دیگر ویژگیها و شئون حیاتی او از قبیل
غیبت و... با شیعه هم عقیده‌اند.
با بیان این مقدمه، نظرات علمای اهل سنت را
در باره تولد امام
مهدی(علیه
السّلام) مورد بررسی قرا ر می‌دهیم تا معلوم شود که اکثر آنها
در این مسئله با شیعیان دوازده امامی هم عقیده‌اند.
نکته‌ای که نباید از آن
غفلت کرد این است که هر چند بسیاری از دانشمندان و شعرای بنام اهل سنت ولادت آن حضرت(علیه
السّلام)را قبول کرده و آن حضرت را
مهدی موعودی می‌دانند که
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به ظهور وی وعده داده است ولی
در مقابل افرادی هم هستند که ولادت آن حضرت را پذیرفته‌اند ولی
در مهدی موعود بودن آن دچار
تردید شده و آن را انکار کرده‌اند از جمله آنها
ذهبی و
ابن خلکان است که به آنها اشاره خواهیم کرد.
در اینجا ولادت
مهدی موعود (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) از کتب بزرگان اهل سنت نقل می‌شود و
در همه آنها خواهیم دید که او فرزند بلافصل حضرت امام حسن عسکری (علیه
السّلام) است. و نیز خواهیم دید که عده‌ای از آنان پس از نقل ولادت آن حضرت می‌گویند: او همان
مهدی منتظر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) است که شیعیان
امامیه قائلند و یا می‌گویند: او امام دوازدهم از نظر شیعه است.
اکنون، کلمات بزرگان اهل سنت را دراین باره ازکتابهای معروفشان نقل می‌کنیم :
عزالدین ابن اثیر (متوفای ۶۳۰) درحوادث سال ۲۶۰ هجری می‌نویسد: «وفیها توفی ابو محمد العلوی العسکری وهو احد الائمة الاثنی عشر علی مذهب الامامیة و هو والد محمد الذی یعتقدونه المنتظر بسرداب سامراء وکان مولده سنة اثنتین وثلاثین وماتین».
«از جمله حوادث سال ۲۶۰ آن بود که
در آن ابو محمد عسکری (امام حسن عسکری علیه
السلام)
وفات یافت و او یکی از امامان دوازده گانه به عقیده شیعه است که ولادتش
در سال ۲۳۲ بود و او پدر محمد است که به اعتقاد شیعه از
سرداب سامراء ظهور می‌کند. (
در خانه حضرت امام علی النقی(علیه
السّلام) سردابی بود که آن حضرت و امام حسن عسکری (علیه
السلام)
در آن عبادت می‌کردند اکنون نیز آن سرداب
در صحن
عسکریین (علیهماالسلام) باقی است و شیعیان به
زیارت آن می‌روند. آنجا فقط به علت محل
عبادت بودن امامان، مقدس بود است وشیعه عقیده ندارد که امام زمان (علیه
السّلام)
در آن غایب شده و از آنجا
ظهور خواهد کرد و این به غلط مشهور شده است وعده‌ای ازاهل سنت به شیعه نسبت می‌دهند که آنها منتظر ظهورامام
مهدی(علیه
السّلام) از آن سرداب هستند، این خلاف اعتقاد شیعه می‌باشد واین نسبت اشتباه است، چنانکه بزرگان شیعه بر این مطلب تصریح کرده‌اند.)
این مورخ مشهور، ولادت حضرت
مهدی(علیه
السّلام) را حتمی دانسته و با ذکر اینکه پدرش امام عسکری(علیه
السّلام) است، بر ولادت و فرزند بلافصل حضرت عسکری (علیه
السّلام) بودن امام
مهدی(علیه
السّلام)،
اعتراف کرده است و ایشان و پدر بزرگوارشان را به عقیده شیعه از امامان دوازده گانه و منتظر می‌نامد.
محمدبن طلحه شافعی (م۶۵۴ه ق) می‌گوید: ابوالقاسم محمدبن الحسن «. . هوالمهدی الحجه الخلف الصالح»
«ابوالقاسم محمدبن حسن همان
مهدی(علیه
السّلام)و حجت و جانشین صالح است.»
شمس الدین، ابو المظفر سبط
ابن جوزی حنفی (متوفای ۶۵۴هجری) راجع به حضرت
مهدی (علیه
السّلام) چنین گفته است: «هو محمد بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب و کنیته ابو عبدالله وابوالقاسم وهو الخلف الحجة صاحب الزمان، القائم المنتظر وهو آخر الائمة انبانا عبدالعزیز بن محمود بن البزاز عن ابن عمر قال: قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله
وسلّم یخرج فی آخر الزمان رجل من ولدی اسمه کاسمی و کنیته ککنیتی یملا الارض عدلا کما ملئت جورا فذلک هو المهدی...»
«او
محمد بن
حسن بن
علی بن
محمد بن
علی بن موسی الرضا بن
جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب و کنیه اش ابو عبدالله و ابوالقاسم است و او خلف
حجت،
صاحب زمان، قائم منتظر و آخرین ائمه است. عبدالعزیز بن محمود بن بزاز به نقل از ابن عمر به ما گفت که رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) فرمود:
در آخر زمان مردی از فرزندانم که اسم او مثل اسم من و کنیه او مثل کنیه من است خارج می‌شود و زمین را پر از عدل می‌کند همانطور که از ظلم پر شده باشد، او همان
مهدی است».
این دانشمند که اول
حنبلی بوده و بعد
مذهب حنفی را اختیار کرده بی هیچ
شک و تردیدی، دوازده امام (علیهم
السّلام) را نقل کرده و صریحا اظهار می‌دارد که منظور رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) از حدیث «یخرج...» همان فرزند بلافصل حسن عسکری (صلوات الله علیه) است.
وی می‌گوید: او، حجت و صاحب الزمان و قائم منتظر، می‌باشد.
ابن صباغ، نورالدین علی بن محمد بن صباغ مالکی (متوفای ۸۵۵)
در باره حضرت عسکری(علیه
السّلام)می‌گوید: «وکانت مدة امامته سنتین... و خلف ابو محمد الحسن من الولد ابنه الحجة القائم المنتظر لدولة الحق وکان قد اخفی مولده و ستر امره لصعوبة الوقت وخوف السلطان و تطلبه للشیعة والقبض علیهم»
«مدت امامت امام حسن عسکری (علیه
السّلام) دو سال بود... و او بعد از خودش، فرزندش حجت قائم (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) را باقی گذاشت که برای حکومت حق، انتظارش کشیده می‌شود، پدرش
ولادت او را مخفی نگاه داشته و جریانش را مستور کرده بود و آن به علت سختی کار و
خوف از سلطان وقت بود که
شیعه را جستجو کرده و آنان را بازداشت می‌نمود.»
ابن صباغ، نسب، ولادت و
مادر آن حضرت را نیز مطرح کرده و چنین می‌گوید: ولد ابو القاسم محمد الحجة بن الحسن الخالص بسر من رای لیلة النصف من شعبان سنة خمس وخمسین وماتین للهجرة واما نسبه فهو ابوالقاسم محمد الحجة بن الحسن الخالص بن علی الهادی بن محمد الجواد...»
«ابوالقاسم محمد حجت، پسر حسن خالص
در سامرا نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری به دنیا آمد. اما نسبش: او ابوالقاسم «م ح م د» حجت فرزند حسن خالص فرزند علی
هادی، فرزند محمد جواد، فرزند علی الرضا، فرزند موسی کاظم، فرزند جعفر صادق، فرزند محمد باقر، فرزند علی زین العابدین، فرزند حسین بن علی بن ابی طالب(علیهم
السّلام) است. مادرش کنیزی است به نام
نرجس بهترین کنیز، نام اورا غیراز این نیز گفته‌اند، کنیه اش ابوالقاسم، لقبش حجت،
مهدی، خلف صالح، قائم، منتظر، صاحب الزمان و مشهورترین آنان همان «
مهدی» است».
بدین طریق می‌بینیم که ابن صباغ هم به ولادت آن حضرت اشاره کرده و هم امامت او و امام دوازدهم بودنش را بیان نموده است.
کنجی شافعی (م قرن هفتم ه-ق)، ادله گوناگونی برای امکان زنده بودن امام
مهدی (علیه
السّلام) بیان می‌کند ومی گوید: همان گونه که
عیسی ،
خضر و
الیاس (علیهم
السّلام) صدها سال است که زنده اند؛ بنابراین امکان زنده بودن حضرت
مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) هم وجود دارد.
ابن حجر هیثمی که از استوانه‌های علمی اهل سنت به شمار می‌رود درباره ولادت حضرت
مهدی (علیه
السّلام) چنین می‌گوید : «ابی القاسم محمد الحجة و عمره عند وفاة ابیه خمس سنین لکن آتاه الله فیها الحکمة و یسمی القائم المنتظر» «ابوالقاسم، محمدالحجه، هنگام رحلت پدر، پنج سال داشته، ولی خدا به او حکمت را عطا کرده است؛ وقائم منتظر نامیده شده است.»
با این بیان روشن می‌شود که تولد امام
مهدی (علیه
السّلام) نزد ابن حجر از
مسلمات بوده است.
شیخ سلیمان حنفی قندوزی ، باب ۸۲ کتاب «
ینابیع الموده» را با این عنوان شروع کرده است: «الامام ابو محمد الحسن العسکری اری ولده القائم المهدی بخواص موالیه واعلمهم ان الامام بعده ولده رضی الله عنهما»
«امام حسن عسکری (علیه
السّلام) فرزندش
مهدی قائم (علیه
السّلام) را به خواص یارانش نشان داد و به آنان فهماند که امام بعد از وی پسرش می‌باشد».
آنگاه از کتاب غیبت (ظاهرا غیبت
شیخ طوسی) از
ابی غانم- خادم امام عسکری (علیه
السّلام) نقل کرده که گفت: «ولد لابی محمد الحسن مولود فسماه محمدا فعرضه علی اصحابه یوم الثالث وقال: هذا امامکم من بعدی و خلیفتی علیکم وهو القائم الذی تمتد علیه الاعناق بالانتظار فا ذا امتلات الارض جورا و ظلما خرج فملاها قسطا وعدلا».
«برای ابو محمد حسن عسکری (علیه
السّلام) مولودی به دنیا آمد، اسم او را محمد گذاشت و
در روز سوم ولادت، او را به اصحاب خویش نشان داد و فرمود: این امام شماست بعد از من و جانشین من است
در میان شما و او همان قائم منتظر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) است که گردنها به سوی او کشیده می‌شود و انتظار او را می‌کشند؛ چون زمین از
ظلم پر شود ظهور کرده
زمین را از
عدل و داد پر می‌کند».
ناگفته نماند که: حافظ قندوزی بعد از حدیث فوق، حدود دوازده حدیث دیگر
در این باره
در باب فوق نقل می‌کند. این دانشمند علاوه بر این که تولد آن حضرت را بطور صریح نقل می‌کند شواهدی هم (مثل معرفی شدن امام
مهدی (علیه
السّلام) به اصحاب) رامی آورد که این نشان از قطعی بودن ولادت وزنده بودن آن حضرت، دارد.
شمس الدین ذهبی (م۷۴۸ه ق)
در باره ولادت امام
مهدی (علیه
السّلام) چنین می‌گوید : «ابومحمد... اما ابنه محمد بن الحسن... الذی یدعوه الرافضة القائم الخلف الحجة، فولد سنة ثمان وخمسین»،
ابومحمد (امام عسکری علیه
السلام) یکی از امامان شیعه است... فرزندش محمدبن حسن(علیه
السّلام)...
در سال ۲۵۸به دنیا آمده است.
ذهبی از جمله افرادی است که تولد حضرت را پذیرفته است ولی درمهدی موعود بودن آن دچار تردید شده ومهدی بودن ایشان را یک باور شیعی دانسته است و بخاطر این
اعتقاد بر آنها خرده می‌گیرد و آن را رد می‌کند. (که بعد از گزارش تولد حضرت، می‌گوید :
شیعیان ادعا می‌کنند که وی درسرداب است و او زنده و صاحب زمان است ودر الصواعق المحرقه ج۲ص۴۸۱ ضمن اعتراف به ولادت،
مهدی موعود بودن ایشان را رد می‌کند وی گوید : «مع ذلک لا حجة فیه لما زعمته الرافضة ان المهدی هو الامام ابو القاسم محمد الحجة بن الحسن العسکری»)
ابن خلکان (م۶۸۱ه ق) از جمله دانشمندان اهل سنت است که تولد حضرت را گزارش می‌کند ولی
مهدی بودن ایشان را اعتقاد شیعی می‌داند: «ابو القاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی بن محمد الجواد المذکور قبله، ثانی عشر الائمة الاثنی عشر علی اعتقاد الامامیة، المعروف بالحجة»
«ابوالقاسم، محمدبن حسن عسکری....
در اعتقاد شیعه دوازدهمین امام است که به حجت معروف می‌باشد... ولادت او نیمه شعبان سال ۲۵۵ بوده است.»
ایشان با لحنی خاص
مهدی موعود بودن آن را انکار می‌کند و آن را یک باور شیعی معرفی می‌کند. (ایشان
در حال گزارش ولادت، باور به
مهدی منتظر وموعود را ازاعتقادات شیعیان به شمار آورده است گوید: «ابو القاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی بن محمد الجواد المذکور قبله، ثانی عشر الائمة الاثنی عشر علی اعتقاد الامامیة، المعروف بالحجة، وهو الذی تزعم الشیعة انه المنتظر والقائم
والمهدی، وهو صاحب السرداب عندهم، واقاویلهم فیه کثیرة، وهم ینتظرون ظهوره فی آخر الزمان من السرداب بسر من رای»)
اعتراف ادیبان و شاعران
اهل سنت به تولدامام
مهدی(علیه
السّلام)
ابوالفضل یحیی بن
سلامه ی حصکفی (م۵۵۱ ه ق)، از علمای نامدار قرن ششم هجری که
ابن جوزی شرح حال او را
در «المنتظم» آورد
و ابیاتی ازشعر او را نقل می‌کند از جمله شعر معروف او درباره حب اهل بیت (علیه
السّلام) که
در آن به ولادت امام
مهدی (علیه
السّلام) اشاره شده است. شاید او نخستین نفر از اهل سنت است که از حضرت
مهدی، (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)، به زبان شعر، به عنوان «دوازدهمین امام» و به عنوان «آن
مهدی که شیعه ی امامیه به او اعتقاد دارد» نام می‌برد. او،
در ضمن یک قصیده ی مفصل، به زبان
بلیغ و و زیبا به این موضوع اشاره می‌کند.
بزرگان و شعرای معروف دیگر اهل سنت مانند احمد جامی (شیخ جام)،
عطار نیشابوری حنفی، شیخ محیی الدین ابن عربی، مولانا خالد نقشبندی شهرزوری...... نیز اشعار بسیار زیبا
در باره امامان دوازده گانه سروده‌اند که
در آنها بطور مستقیم یا غیر مستقیم اشاره به تولد امام
مهدی(علیه
السّلام)شده است.
بنابراین، اعتقاد به ولادت حضرت
مهدی (علیه
السّلام) از اختصاصات شیعه نمی‌باشد بلکه بزر گانی از اهل سنت رابه عنوان نمونه یاد کردیم که اقرار به تولد و زنده بودن آن حضرت کرده و وی را
مهدی موعودی می‌دانند که شیعه دوازده امامی به آن معتقدند. هرچندعده‌ای از علمای آنها
در موعود بودن آن دچار
شک و
تردید شده‌اند.
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «ولادت حضرت مهدی از دیدگاه اهل سنت»، تاریخ بازیابی۹۵/۱/۲۴.
