وضع خاص

وضع خاص به تصور معنای جزئی از سوی واضع هنگام وضع اطلاق می‌شود و در علم اصول فقه کاربرد دارد.

وضع خاص، عبارت است از تصور معنای جزئی و خاص از سوی واضع، هنگام وضع ، مانند:تصور «زید» خارجی (فردی که در خارج است) هنگام وضع لفظ زید برای او.

۱.	↑ خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۱، ص۵۰-۴۹.
۲.	↑ خمینی، روح الله، مناهج الوصول الی علم الاصول، ج۱، ص۵۷.
۳.	↑ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۲۱.
۴.	↑ آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۴.