• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وجب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَجَب (به فتح واو و جیم) از واژگان قرآن کریم به معنای ثبوت است.
این لفظ فقط یک‌بار در قرآن مجید آمده است.



وَجَب به معنای ثبوت است.


به موردی از وَجَب که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - وَجَبَتْ (آیه ۳۶ سوره حج)

(فَاِذا وَجَبَتْ جُنُوبُها فَکُلُوا مِنْها)
«در موقع نحر شتران چون پهلوهای آن‌ها به زمین افتاد (کنایه از مردن) از آن‌ها بخورید.»
وجوب به معنی ثبوت است و واجبات را به واسطه ثابت العمل بودن واجبات گفته‌اند. ایضا وجوب به معنی سقوط است؛ «وَجَبَ‌ الحائط: سقط» ضمیر (جُنُوبُها) در آیه راجع به شتران قربانی است گویند: «ضربه‌ فَوَجَبَ‌» او را زد پس مرد.



این لفظ فقط یک‌بار در قرآن مجید آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۸۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۵۳.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۲، ص۱۷۹.    
۴. حج/سوره۲۲، آیه۳۶.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۵۳۰.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۷۵.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۲۱۷.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۳۷.    
۹. شرتونی، سعید، قرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۵، ص۷۲۰.    
۱۰. حج/سوره۲۲، آیه۳۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وجب»، ج۷، ص۱۸۲.    






جعبه ابزار