نُطْفَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نُطْفَه (به ضم میم، سکون طاء و فتح فاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آب زياد و رودخانه است. این کلمه دو بار در
نهج البلاغه به همین معنا آمده است.
نُطْفَه:
به معنای آب زياد و رودخانه است.
درباره
خوارج به
حضرت علی (علیه‌السلام) خبر دادند: آن‌ها از رودخانه
نهروان گذشته‌اند، حضرت فرمود:
«مَصارِعُهُمْ دُونَ النُّطْفَةِ، وَاللهِ لاَ يُفْلِتُ مِنْهُمْ عَشَرَةٌ، وَ لا يَهْلِكُ مِنْكُمْ عَشَرَةٌ » «محل‌هاى قتل آن‌ها اين طرف آب است، به خدا قسم ده نفر از آن‌ها نجات نمى‌يابد و ده نفر از شما كشته نمى‌شود.»
(شرح‌های خطبه:
)
در موقع رفتن به
صفین حضرت فرمود:
«وَ قَدْ رَأَيْتُ أَنْ أَقْطَعَ هذِهِ الْنُّطْفَةَ إِلَى شِرْذِمَة مِنْكُمْ، مُوَطِّنِينَ أَكْنَافَ دَجْلَةَ» «چنان ديدم كه از اين آب بگذرم به طرف جمعى از شما كه در اطراف دجله ساكن هستند.»
(شرح‌های خطبه:
)
این کلمه دو بار در نهج البلاغه به معنای آب زياد و رودخانه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه،برگرفته از مقاله «نطفه»، ج۲، ص۱۰۴۷.
