نور خدا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مصادیق
نور که در
آیات قرآن به آن اشاره شده، «
خدا» است.
جلوه
های نور
خدا عبارتند از:
جلوه
هاى جهان
آفرینش، نشانه وجود نور
خدا:
«اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
خداوند نور آسمانها و
زمين است....»
ظهور اشياء به نور الهى عين وجود يافتن آنها است، ولى ظهور اجسام كثيف به وسيله
انوار حسی غير از اصل وجود آنها است.
خداوند، نور
آسمانها و
زمین:
«اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
خداوند نور آسمانها و
زمين است....»
نور بودن
راه خدا:
«الر كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلى صِراطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ؛
الر، اين كتابى است كه بر تو نازل كرديم، تا مردم را از تاريكيها ى شرك و ظلم و جهل به سوى روشنايى ايمان و عدل و آگاهى، به خواست پروردگارشان بيرون آورى و، به سوى راه خداوند توانا و ستوده (و هدايت كنى).»
«
صراط» بدل از نور است.
جهان خلقت، جلوه‌اى از نور
خدا:
«اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
خداوند نور آسمانها و
زمين است....»
محمد صلى‌الله‌عليه‌و‌آله، نور
خدا و فرستاده او براى
هدایت بشر:
۱. «يا أَهْلَ الْكِتابِ قَدْ جاءَكُمْ رَسُولُنا يُبَيِّنُ لَكُمْ ... قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ كِتابٌ مُبِينٌ • يَهْدِي بِهِ اللَّهُ ...؛
اى اهل كتاب! فرستاده ما، به سوى شما آمد، در حالى كه روشن مى‌سازد برای شما ... آرى، از طرف
خدا، نور و كتاب روشنگرى به سوى شما آمد. خداوند به آن هدايت مى‌كند....»
۲. «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْناكَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِيراً • وَ داعِياً إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنِيراً؛
اى پيامبر! ما تو را گواه فرستاديم و بشارت دهنده و بيم دهنده. و تو را دعوت‌كننده به سوى
خدا به فرمان او قرار داديم، و چراغى روشنى بخش.»
روشن شدن سراسر
زمين، در عرصه
قیامت به نور الهى:
«وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ وُضِعَ الْكِتابُ وَ جِي‌ءَ بِالنَّبِيِّينَ وَ الشُّهَداءِ وَ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ؛
و
زمين در آن روز به نور پروردگارش روشن مى‌شود، و نامه
هاى اعمال را پيش مى‌نهند و پيامبران و گواهان را حاضر مى‌سازند، و ميان آنها بحق داورى مى‌شود و به آنان ستم نخواهد شد.»
زمینه
های کسب نور خداعبارت است از:
تسبیح خداوند در خانه‌ها،
زمينه برخوردارى اهل آنها از نور خداوند:
«اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ... نُورٌ عَلى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ ... • فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ
يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ؛
خداوند نور آسمانها و
زمين است؛ ... نورى است بر فراز نورى؛ و
خدا هركس را بخواهد با نور خود هدايت مى‌كند، ... »
تابش نور
خدا در خانه
هاى ذاکران و
تنزیه‌کنندگان او:
«اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ... يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ ... • فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ
يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ؛
خداوند نور آسمانها و
زمين است؛ ... و
خدا هركس را بخواهد با نور خود هدايت مى‌كند، ... اين چراغ پرفروغ در خانه‌هايى‌قرار دارد كه خداوند اذن فرموده ديواره
هاى آن را بالا برند (تا از دستبرد شياطين در امان باشد)؛ و در آنها نام
خدا برده شود، و
صبح و
شام در آنها تسبيح او گويند.»
نور
خدا، متبلور در خانه
هاى رفعت يافته، با
اذن پروردگار:
«اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ... يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ ... • فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ
يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ ...؛
خداوند نور آسمانها و
زمين است؛ ... و
خدا هركس را بخواهد با نور خود هدايت مى‌كند، ... اين چراغ پرفروغ در خانه‌هايى‌قرار دارد كه خداوند اذن فرموده ديواره
هاى آن را بالا برند (تا از دستبرد شياطين در امان باشد)؛ و در آنها نام
خدا برده شود....»
امكان شناخت
اوصاف خداوند (نور و ...) از طريق
تشبیه و
تمثیل:
«اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكاةٍ ... وَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثالَ لِلنَّاسِ ...؛
خداوند نور آسمانها و
زمين است؛ و مَثَل نورش همانند چراغدانى است ... و
خدا براى مردم مثلها مى‌زند....»
هدایت و راهيابى به نور ويژه خداوند، داراى راهها و مكانهاى ويژه:
«... يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ ... • فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ
يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ؛
... و
خدا هركس را بخواهد با نور خود هدايت مى‌كند، ... اين چراغ پرفروغ در خانه‌هايى‌قرار دارد كه خداوند اذن فرموده ديواره
هاى آن را بالا برند (تا از دستبرد
شیاطین در امان باشد)؛ و در آنها نام
خدا برده شود، و صبح و شام در آنها تسبيح او گويند.»
تبليغ سوء
کافران، در جهت خاموش كردن نور
خدا:
۱. «يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ يَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ؛
آنها مى‌خواهند نورِ
خدا را با دهان خود خاموش كنند؛ ولى
خدا جز اين نمى‌خواهد كه نور خود را كامل كند، هر چندكافران ناخشنود باشند.»
۲. «يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ؛
آنان مى‌خواهند نور
خدا را با دهان خود خاموش سازند؛ ولى
خدا نور خود را كامل مى‌كند هر چند كافران خوش نداشته باشند.»
تبليغات سوء كافران به مثابه پفى ناچيز، در مقابل نور
خدا:
۱. «يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ يَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ؛
آنها مى‌خواهند نورِ
خدا را با دهان خود خاموش كنند؛ ولى
خدا جز اين نمى‌خواهد كه نور خود را كامل كند، هر چندكافران ناخشنود باشند.»
۲. «يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ؛
آنان مى‌خواهند نور
خدا را با دهان خود خاموش سازند؛ ولى
خدا نور خود را كامل مى‌كند هر چند كافران خوش نداشته باشند.»
وعده حتمى
خدا به
جاودانگی نور او، با وجود ناخشنودى كافران:
۱. «يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ يَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ؛
آنها مى‌خواهند نورِ
خدا را با دهان خود خاموش كنند؛ ولى
خدا جز اين نمى‌خواهد كه نور خود را كامل كند، هر چندكافران ناخشنود باشند.»
۲. «يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ؛
آنان مى‌خواهند نور
خدا را با دهان خود خاموش سازند؛ ولى
خدا نور خود را كامل مى‌كند هر چند كافران خوش نداشته باشند.»
ارسال
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله از سوى خداوند، جهت گسترش نور او براى هدايت بشر:
۱. «يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ يَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ • هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ ...؛
آنها مى‌خواهند نورِ
خدا را با دهان خود خاموش كنند؛ ولى
خدا جز اين نمى‌خواهد كه نور خود را كامل كند، هر چندكافران ناخشنود باشند. او كسى است كه پيامبرش را با هدايت و آيين حق فرستاد، تا آن را بر همه آيين‌ها پيروز گرداند....» مقصود از «رسول» در آيه، محمّد صلى‌الله‌عليه‌و‌آله است.
۲. «يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ • هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ؛
آنان مى‌خواهند نور
خدا را با دهان خود خاموش سازند؛ ولى
خدا نور خود را كامل مى‌كند هر چند كافران خوش نداشته باشند. او كسى است كه پيامبر خود را با هدايت و دين حق فرستاد تا او را بر همه اديان غالب سازد، هرچند مشركان ناخشنود باشند.» مقصود از «رسول» در آيه، محمّد صلى‌الله‌عليه‌و‌آله است.
۳. «رَسُولًا يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِ اللَّهِ مُبَيِّناتٍ لِيُخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ ...؛
پيامبرى به سوى شما فرستاده كه آيات روشن
خدا را بر شما تلاوت مى‌كند تا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، از تاريكيها به سوى نور خارج سازد....» مقصود از «رسولًا» محمّد صلى‌الله‌عليه‌و‌آله است.
جلوه بركت
خدا به صورت نور (
نبوت) بر
موسی علیه‌السلام در
وادی مقدس:
۱. «إِذْ قالَ مُوسى لِأَهْلِهِ إِنِّي آنَسْتُ ناراً سَآتِيكُمْ مِنْها بِخَبَرٍ أَوْ آتِيكُمْ بِشِهابٍ قَبَسٍ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ • فَلَمَّا جاءَها نُودِيَ أَنْ بُورِكَ مَنْ فِي النَّارِ وَ مَنْ حَوْلَها وَ سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ؛
به خاطر بياور هنگامى را كه موسى به خانواده خود گفت: من آتشى از دور ديدم؛ همين جا توقف كنيد؛ بزودى خبرى از آن براى شما مى‌آورم، يا شعله آتشى تا گرم شويد. هنگامى كه نزد آتش آمد، ندايى برخاست كه: پر بركت باد آن كس كه در آتش است و آن كس كه در اطراف آن است (
فرشتگان و موسى)! و منزّه است خداوندى كه پروردگار جهانيان است!»
آتشی كه موسى عليه‌السلام ديد، نور
خدا بود.
۲. «فَلَمَّا قَضى مُوسَى الْأَجَلَ وَ سارَ بِأَهْلِهِ آنَسَ مِنْ جانِبِ الطُّورِ ناراً قالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ ناراً لَعَلِّي آتِيكُمْ مِنْها بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ؛
هنگامى كه موسى مدّت قرار داد را به پايان رسانيد و همراه خانواده‌اش از
مدین به سوى
مصر حركت كرد، از جانب طور آتشى ديد؛ به خانواده‌اش گفت: درنگ كنيد كه من از دور آتشى ديدم؛ مى‌روم شايد خبرى از آن براى شما بياورم، يا شعله‌اى از
آتش تا با آن گرم شويد.»
اطفای نور خدا (قرآن)،
بهره‌مندان از نور خدا (قرآن)،
تشبیه نور خدا (قرآن)،
محرومان از نور خدا (قرآن)،
ویژگی‌های نور خدا (قرآن)،
هدایت به نور خدا (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۵۴۹، برگرفته از مقاله «مصادیق نور (خدا)».
