نضر بن شمیل مازنی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نضر بن شمیل مازنی (
۱۲۲-
۲۰۳ق)، از محدثان، فقیهان، ادیبان و عالم به حوادث و جنگ‌های گذشتگان و همچنین امام در
عربیت در
قرن دوم و سوم هجری قمری بود.
ابوالحسن نضر
بن شمیل
بن خرشه مازنی تمیمی بصری مروزی، در حدود ۱۲۲ق در
مرو به دنیا آمد.
در سال
۱۲۸ق همراه پدرش به
بصره رفت
و در آنجا
رشد و پرورش یافت و مدت طولانی را در بادیه اقامت گزید.
ابوالحسن از
هشام بن عروه،
عثمان بن غیاث و
بهز بن حکم روایت کرد و افرادی چون
یحیی بن معین،
اسحاق بن راهویه و
محمود بن غیلان از او روایت نمودند. رجال‌نویسان
اهل سنت وی را فصیح‌ترین مردم، عالم به ادبیات و حوادث و جنگ‌های گذشتگان و همچنین امام در عربیت و حدیث دانسته‌اند.
نضر
بن شمیل پس از مدتی به خاطر سختی در معیشت و زندگی، بصره را به قصد مرو ترک کرد و حدود سه هزار نفر از محدثان و فقها و ادبای بصره وی را مشایعت نمودند. او در مرو به دربار
مامون عباسی (خلافت
۱۹۸-
۲۱۸ق) رفت و مورد اکرام و احترام بسیار قرار گرفت و مدتی نیز
قضاوت مرو را بر عهده گرفت.
ابوالحسن سرانجام به سال ۲۰۳ق و قبل از خروج مامون از
خراسان، در آنجا وفات یافت.
آثار نضر عبارت‌اند از: خلق العرش
المعانی الانواء غریب الحدیث السلاح المدخل الی کتاب العین المصادر خلق الفرس الجیم الشمس و القمر و الصّفات که کتاب بزرگی است و شامل صفات انسان، کوه‌ها، خانه‌ها، شتران، پرندگان، ستارگان، مزارع و بسیاری از چیزهای دیگر می‌باشد.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۸۰۳، برگرفته از مقاله «نضر مازنی».
